เด็ก ผ.อ.

บทนำ @โรงเรียนนานาชาติแอสลี่ย์ เด็กหญิงเชื้อสายจีนหน้าตาน่ารักเกรดสิบ ห้องเอ เธอเป็นที่สนใจของเด็กหนุ่มหลายๆ คนในโรงเรียน เพราะหน้าตาที่น่ารัก และนิสัยเป็นมิตรไม่ถือตัวของเธอ ทว่านั่นก็เป็นต้นเหตุที่ทำให้เธอถูกกลุ่มนักเรียนหญิงคนอื่นๆ ในโรงเรียนหมั่นไส้ และชอบมาหาเรื่องเธออยู่บ่อยครั้ง แต่เธอเองก็ไม่เคยคิดที่จะเอาคืนคนพวกนั้นเลย ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายถูกกระทำหนักแค่ไหนก็ตาม “อ้าว ซินยังมาโรงเรียนอยู่อีกเหรอ” มินนี่เพื่อนสาวที่ชอบตั้งตนเป็นหัวโจกในการกลั่นแกล้งซินอี๋ กล่าวคำทักทายด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย “อืม” ซินอี๋พยักหน้าแทนคำตอบสั้นๆ ก่อนจะตั้งท่าเตรียมเดินผ่านหน้ามินนี่ และเพื่อนของเธออีกสองคนไป แต่เพื่อนของเธอกลับมายืนขวางทางเอาไว้ ไม่ยอมให้ร่างเล็กเดินผ่าน “มีอะไรกับเรารึเปล่า” “เฮอะ!” มินนี่แค่นหัวเราะในลำคอด้วยน้ำเสียงเหลือเชื่อ “เลิกทำตัวเสแสร้งสักทีได้ไหม ถามจริงเหอะ แกไม่อายบ้างเหรอที่ต้องเดินใส่เสื้อผ้าเปื้อนๆ รอบโรงเรียน” “เราไม่อายหรอก มันเป็นอุบัติเหตุ” ซินอี๋ระบายยิ้มเล็กน้อย “ขอบใจที่เป็นห่วงนะ เราไปได้รึยัง” “คนแบบแกนี่ มันน่ารำคาญที่สุดเลยรู้ไหม” มินนี่กอดอกยืนมองท่าทางสงบเสงี่ยมของซินอี๋ด้วยความไม่ชอบใจ “แต่คนแบบพวกเธอมันน่ารังเกียจ” “คะ…ครูแพร!” มินนี่ และเพื่อนอีกสองคนอุทานออกมาด้วยความตกใจ เมื่อได้ยินเสียงอาจารย์ประจำชั้นดังขึ้นจากทางด้านหลัง “พวกเธอไม่มีอะไรทำที่มันสร้างสรรค์กว่านี้แล้วหรือไง ถึงได้คอยมาหาเรื่องซินอี๋อยู่เรื่อย ถึงแม้ซินอี๋จะบอกว่าเป็นอุบัติเหตุ แต่คิดว่าครูจะไม่รู้เหรอว่าเธอจงใจทำจานข้าวหกใส่เพื่อน” แพรวาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักใจ เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มินนี่ และเพื่อนแกล้งซินอี๋ “ครูแพรอย่ามาใส่ร้ายหนูนะ ยัยซินก็บอกเองว่ามันเป็นอุบัติเหตุ” “งั้นเหรอ เธอก็ขอโทษเพื่อนสิ ถ้าไม่ได้ตั้งใจทำจริงๆ” แพรวาบอกเสนอความคิดเห็น เพื่อให้มินนี่แสดงความบริสุทธิ์ใจ “ทำไมหนูต้องขอโทษด้วยคะ ก็หนูบอกไปแล้วว่าไม่ได้ตั้งใจ” “ไม่เป็นไรหรอกค่ะครู” ซินอี๋บอก “เธอก็เป็นซะแบบนี้ ถึงได้โดนพวกนี้แกล้งอยู่บ่อยๆ ไง” แพรวาส่ายหน้าน้อยๆ ให้กับความใสซื่อของเด็กสาว “แล้วนี่จะไปห้องเรียนใช่ไหม” “ใช่ค่ะ” “งั้นก็เดินไปพร้อมครูแล้วกัน” ซินอี๋ยิ้มรับ ก่อนจะเดินตามหลังแพรวาไป ท่ามกลางสายตาอิจฉาริษยาของมินนี่ และเพื่อนๆ ที่มองตามหลังมา “ทำตัวเป็นเด็กดี เรียบร้อย ใสซื่อ ลึกๆ แล้วแกมันก็เป็นแค่ผู้หญิงตอแหลคนหนึ่งเท่านั้นแหละ ทำเป็นอ่อนแอให้ผู้ชายสงสาร สักวันฉันจะเปิดโปงธาตุแท้ของแกให้ได้!” มินนี่พูดตามหลังด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ก่อนจะเดินกระทืบเท้าเร่า ๆ นำเพื่อนทั้งสองคนไปเข้าห้องเรียน