บทที่ 13
เด็กน้อย
ภูผาขับรถเลี้ยวเข้ามาภายในผับของขุนพล สถานที่เริงรมย์ที่เขาชอบมาผ่อนคลายอยู่บ่อยๆ เวลามีเรื่องเครียด หรือเวลาไม่มีอะไรทำ แต่ดูเหมือนช่วงนี้เขาจะไม่ค่อยได้มาที่นี่บ่อยนัก เพราะเอาเวลาไปวุ่นวายกับซินอี๋ซะส่วนใหญ่
"ที่นี่มันผับนี่คะ"
"เห็นเป็นวัด? "
"หนูถามดีๆ ทำไมต้องกวนหนูตลอดเลย" ซินอี๋ตีสีหน้าบูดบึ้ง ริมฝีปากบางเบะคว่ำราวกับเด็กน้อยถูกขัดใจ
"ฉันก็ไม่ได้ปิดตาเธอ จนเธอมองไม่เห็นว่าที่นี่คือที่ไหนซะเมื่อไหร่"
"พาหนูมาที่นี่ทำไมคะ อายุหนูยังเข้าผับไม่ได้นะ"
"อยากเข้ารึเปล่า เข้าแค่แป๊บเดียว ให้เห็นว่าข้างในเป็นยังไง"
"ไม่ค่ะ รออายุหนูถึงแล้วค่อยเข้าดีกว่า"
"ตอนนี้อายุเท่าไหร่"
"อายุ 17 ค่ะ"
"อีกปีหนึ่งไอ้ภูผา" ภูผาหันมาพูดเตือนสติตัวเองเบาๆ
"คุณว่าอะไรนะคะหนูได้ยินไม่ถนัด" ซินอี๋เอ่ยถามขึ้น เพราะเมื่อครู่เหมือนภูผาพึมพำอะไรบางอย่าง
"เปล่าแค่บอกว่าอีกหลายปีกว่าจ
