บทที่ 20
ป๊ะป๋า NC++
ภูผายังคงนั่งนิ่งปล่อยให้ซินอี๋สวมกอดอยู่อย่างนั้น ไม่ยอมเป็นฝ่ายผละอ้อมกอดออกไปก่อน
"กินข้าวรึยัง" ภูผาเอ่ยถามคนตัวเล็กที่ยังคงซบใบหน้าหวานอยู่บนบ่าแกร่ง
"ยังเลยค่ะ" ซินอี๋ให้คำตอบ ก่อนจะเป็นฝ่ายผละตัวออกมามองใบหน้าคมคายตรงๆ
"หิวไหม"
"หิว" ใบหน้าหวานพยักหน้าหงึก ๆ ดวงตาเต็มไปด้วยความออดอ้อน "ป๊ะป๋าทำ"
"ทำอะไร"
"ทำกับข้าวให้กินหน่อย" ซินอี๋พูดด้วยเสียงออดอ้อน จนภูผาถอนหายใจเฮือกใหญ่
"ทำเป็นแต่ทอดไข่" ภูผาตอบ
"เอาพิเศษนะ" ซินอี๋พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นไม่คิดว่าภูผาจะยอมทำอาหารให้เธอทานจริงๆ
"ไข่สองใบ? กินหมดเหรอ" ภูผาขมวดคิ้วยุ่ง เพราะดูจากรูปร่างแล้วเธอไม่น่าจะเป็นคนกินเก่งอะไร
"หึ" ซินอี๋ส่ายหน้าน้อยๆ เป็นเชิงปฏิเสธก่อนจะพูดประโยคถัดมาที่ทำเอาภูผานิ่งอึ้งไป "พิเศษใส่ใจ"
"..." ภูผามองใบหน้าหวานที่ยิ้มหน้าทะเล้นทั้งๆ ที่บนใบหน้ายังมีคราบน้ำตาเปรอะเปื้อนอยู่
