บทที่ 11
จูบแรก
ซินอี๋ปิดประตูลงช้าๆ เพราะยังไม่เข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้เท่าไหร่นัก
"คุณภูผามาที่นี่ได้ยังไงคะ" ซินอี๋ถามด้วยความสงสัย
"เธอควรจะตกใจที่ฉันเข้ามาในห้องเธอมากกว่า ฉันมาที่นี่ได้ยังไงนะ" ภูผาบอกด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจ ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา "มานี่" ภูผาออกคำสั่งเสียงเรียบ พลางใช้มือหนาตบหน้าขาแกร่ง
ซินอี๋เดินไปนั่งลงบนหน้าตักแกร่งอย่างไม่อิดออด เพราะเมื่อตอนกลางวันภูผาสอนเธอเรื่องนี้แล้ว เธอจึงไม่ได้สงสัยอะไร แต่ก็ยังคงรู้สึกอึดอัดในใจอยู่ไม่น้อย
"เคยดื่มนี่ไหม"
"ไม่เคยค่ะ"
"แล้วรู้ไหมว่ามันคืออะไร"
"รู้ค่ะ แอลกอฮอล์ ดื่มแล้วเมาไม่ดี" ซินอี๋อธิบายเสียงใส
"หึ ไม่ลองแล้วจะรู้ได้ไงว่ามันไม่ดี"
กริ๊ก!
ภูผาเอื้อมมือไปเปิดกระป๋องเบียร์ขึ้นมากระดกดื่มด้วยท่าทีสบายๆ จนเด็กสาวรู้สึกอยากลองลิ้มรสมันดูบ้าง
"อยากลอง? " ภูผาเลิกคิ้วหนาขึ้นเป็นเชิงคำถาม
"..." ซินอี๋ไม่ได้ตอบอะ
