เราสามคน

อังค์วรา ยัยตัวดี

หญิงสาวยืนมองหน้าตัวเองหน้ากระจกในห้องน้ำ เธออยากจะหยุมหัวตัวเองเหลือเกิน ทำไมนิสัยแบบนี้ ทำไมเป็นคนแบบนี้ พี่อิงเคยสอนมารยาทของเธอ ปากเปียกปากแฉะ แต่ทำไมไม่จำ

ตอนนี้ถึงเวลาเลิกงานแล้ว แต่เธอยังไม่อยากกลับบ้านเลย เธอกลัว กลัวความผิดที่เธอได้ก่อเรื่องเอาไว้

"น้องอังค์ ไม่รีบหรอ เดี๋ยวจะช้า " รุ่นพี่เข้ามาถาม ก่อนจะเข้าไปทำธุระส่วนตัว

" กำลังจะกลับค่ะ " เธอตอบไป แล้วเดินออกมาจากที่ทำงาน ตรงดิ่งไปที่รถ แล้วก็ขับรถ กลับบ้าน ที่มีใครบางคน รออยู่

รถเก๋งขับไปจอดแล้วคนบนรถก็ฟุบหน้ากับพวงมาลัย เมื่อเช้า ลุงเทพ คงจะโกรธเธอมาก ที่เธอทำตัวไม่น่ารัก เรื่องส่วนตัวบางเรื่อง บางคนก็อยากเก็บเอาไว้ เป็นความลับ แต่เธอกลับพูดขึ้นมาแบบเสียมารยาทสุดๆ

"ลุงเทพคะ อังค์ขอโทษค่ะ " เธอซ้อมเอาไว้ก่อน แล้วเปิดประตูรถ ลงไป ก่อนจะสูดลมหายใจแรงๆ เพื่อให้กำลังใจตัวเอง

"อังอัง " เด็กหญิงในชุดนอน เดินลงมาซื้อผลไม้ ที่ร้านสะดวกซื้อข้างล่าง เรียกชื่อผุ้เป็นอา ที่กำลังเดินเข้ามาในตึก

"อัญญ่า คิสคิส " สองอาหลาน หอมแก้มกันไปมา แต่เธอไม่ยอมมองหน้าเค้า

"มาซื้ออะไรคะ "

"แอปเปิ้ลค่ะ กับ ส้ม " เธอเห็นเค้า ถือถุงอะไรบางอย่างอยู่ในมือ

"อัญญ่า ทานข้าว อาบน้ำเรียบร้อยแล้วใช่ไหมคะ อังอัง จะได้พาเล่น "

"ลุงเทพยังค่ะ ลุงเทพบอกว่า จะรอทานข้าวกับอังอัง "

ลุงเทพรอกินข้าว หรือรอจะกินหัวเธอ อังค์วรา เดินนำหน้าเข้าไปในลิฟต์ ที่เงียบสงบ ก่อนที่จะเดินเข้าห้องไปพร้อมกัน คนที่มีความผิด เดินตัวลีบ ไปในห้อง รีบอาบน้ำ แล้วเดินออกมา

"อัญญ่า นอนเถอะค่ะ เดี๋ยวอังอัง เล่านิทานให้ฟัง "

เด็กหญิงเดินตามเข้ามาอย่างว่าง่าย ตอนนี้ทุ่มกว่าๆ สองอาหลาน ใช้เวลาด้วยกัน ในห้องนอนไม่ถึง ครึ่งชั่วโมง เด็กหญิงก็หลับไป

@ออกมาทานข้าวครับ @

เค้าส่งข้อความมาตามเธอ

คนอย่างอังค์วรา ผิดแล้วก้ต้องยอมรับผิด

ไข่เจียวที่เจียวใหม่ๆ ฟูนุ่มน่ากิน ผัดพริกเผาที่อยู่ในจาน ก็ดูดี แบบที่คนอย่างเธอ ทำไม่ได้ ชายหนุ่มตั้งโต๊ะอาหารรอแล้ว เมื่อเธอ เดินไปนั่ง ที่โต๊ะ

"ลุงเทพคะ เมื่อคืน " เธอก้มหน้าลง แล้วเรียกชื่อเค้า ชายหนุ่มตักข้าวใส่จานให้เธอ แล้ววางจานข้าวตรงหน้า

"เมื่อคืน อังค์เสียมารยาท กับลุงเทพมากๆเลย อังค์ขอโทษค่ะ " มือบางยกมือไหว้เค้าอย่างอ่อนน้อม เธอผิดมาก

ชายหนุ่มวางจานข้าวของตัวเอง แล้วกอดอก

"จะคุยใช่ไหม " เค้าถามเธอ

หญิงสาวพยักหน้า แล้วเงยหน้า มองเค้า

"อังค์ดื่มมากไป ก็เลย ใช้คำพูดไม่ดี ลุงเทพ อย่าโกรธอังค์นะคะ "

อังค์วรา บอกขอโทษอีกครั้ง แล้วมองหน้าเค้า ด้วยความรู้สึกผิด

"แค่คำพูดใช่ไหมครับ " เค้าถามเธอกลับ

เธอส่ายหน้า แล้วก็ เอ่ยออกมา ด้วยเสียง สั่นๆ

"อังค์ลวนลาม ลุงเทพด้วยค่ะ "

อังค์วรายัยตัวดี เธอกอดเค้า หอมแก้ม เธอมันร้ายกาจ

เจ้าตัวก่นด่าตัวเองในใจ

"เท่านี้ใช่ไหมครับ " เค้าถามเธอ

เธอจำได้ ก็มีเท่านี้ แล้วทำไมเค้าถึง

"เมื่อคืน อังค์อาละวาดมากเลยหรอคะ " เธอย้อนถามเค้า

นิติเทพส่ายหน้า

"คุณจำไม่ได้ "

เธอพยักหน้าแล้วมองหน้าเค้า

"ช่างมันเถอะ ทานข้าวเถอะครับ " ชายหนุ่มไม่อยากจะคุยแล้ว ในเมื่อเธอจำไม่ได้ เค้าก็ไม่อยากจะพูดออกมา

"มีอะไรคะ อังค์ทำอะไรคะ เมื่อคืน " เธอถามเค้า เพราะคิดว่าต้องมีอะไรแน่นอน ชายหนุ่มส่ายหน้า แล้วตักกับข้าวใส่จานของเธอ

"อังค์ นิสัยไม่ดีมากใช่ไหมคะ ลุงเทพถึงไม่อยากพูดถึง " เธอเขี่ยข้าวในจานเล่น ไม่ยอมตักกิน

นิติเทพลุกขึ้น แล้วคว้ามือเธอ เดินมาที่โซฟา เค้า นั่งลงก่อนแล้วรั้งตัวเธอให้นั่งบนตักของเค้า

เธอตาโตขึ้นมาทันที เมื่อจำภาพนี้ได้ อีกครั้ง เธอหอมแก้มเค้า แล้วประคองแก้มเค้า เอาไว้ ด้วยสองมือของเธอ

"ลุงเทพขา ลุงเทพหล่อมากๆเลยนะคะ อังค์จะเป้นเด็กดีของลุงเทพค่ะ อังค์สัญญา " แล้วเธอก็หอมแก้มเค้าซ้ายขวา

ชายหนุ่มอมยิ้ม แล้วถามเธอ

"จำได้หรือยัง " เธอขยับลงมานั่งบนโซฟา หน้าร้อนผ่าวด้วยความอาย เพราะเบียร์ นั่นแหละ ทำให้เธอกล้าทำอะไรแบบนี้

นิติเทพ ขยับออกมาจากเธอ เว้นระยะห่าง ให้มองเห็นหน้าเธอแบบชัดๆ

ก่อนจะบอกเสียงนุ่มนวล

"ตอนนี้ เรายังไม่ได้ดื่ม เรามีสติ ครบถ้วน ผมตั้งใจจะทานข้าวก่อน แล้วค่อยคุย แต่คุณต้องการคุย "

เธอพยักหน้าแล้ว มองใบหน้าหล่อเหลาของเค้า กลิ่นน้ำหอม หรือ น้ำยาปรับผ้านุ่ม ยังอยู่ที่ปลายจมูกอยู่เลย

"คุณเป็นคน คิดเองเออเอง แบบนี้เสมอหรออังค์ "

เธอส่ายหน้าทันที

"ถ้าอย่างนั้น ผมจะบอกอะไรให้คุณรู้ ผมไม่ได้ชอบผู้ชาย และไม่มีวันชอบผู้ชาย ผมชอบผู้หญิง "

ใช่ค่ะ ชาติที่แล้ว เธอคงทำอะไรเอาไว้แน่ๆ ชาตินี้เธอถึงต้องอับอายขายหน้า แบบนี้ ชายหนุ่มสุดเนี้ยบ ที่หล่อเหลา มารยาทดี สุภาพ อ่อนโยน และ มีหน้าที่การงานมั่นคง เค้าถูกเธอหอมแก้ม หลายครั้ง มากๆ

มือบางปิดหน้าตัวเองเอาไว้ เธออยากจะวาร์ป หายตัวไป แต่เค้ากลับจับมือเธอออก แล้วมองหน้าเธอ

"คุณจูบผม หลายครั้ง คุณจะรับผิดชอบยังไง "

นิติเทพถามเสียงนุ่มนวล แล้วจับมือเธอทั้งสองข้างมาอยู่ในมือเค้า ก่อนจะลูบเบาๆ

"ผมถามว่า อังค์จะรับผิดชอบยังไง "

เธอมองหน้าเค้า แล้วส่ายหน้า

"ผมหอมคืน เราหายกัน ดีไหม "

เธอตาโตทันที แล้วส่ายหน้า นิติเทพยิ้มออกมา ที่ได้แกล้งเธอ

"ลุงเทพ แกล้งอังค์ ทำไม "

เธองอนเค้าแล้ว

"ถ้าเมาแล้วเป็นแบบนี้ ทีหลังจะไม่ได้ดื่มแล้วนะ " เค้าบอกเสียงอ่อนโยน แล้วลูบแก้มเธอ

"ไม่กล้าดื่มแล้วค่ะ อังค์เข็ดแล้ว "

"แต่ถ้าอยากจะดื่มกับผม ผมตามใจ "

"ได้ไงคะ เดี๋ยวอังค์เมา แล้วทำอะไรรุ่มร่ามอีก "

"ก็ถ้าอังค์จะทำอะไร แบบนั้น ผมก็ขอให้อังค์ ทำกับผมคนเดียวไง "

เธอเดินกลับเข้ามาในห้องทันที ในใจเต้นรัวเหมือนหัวใจจะระเบิดออมา ลุงเทพที่แสนสุภาพ หายไปไหนแล้ว เค้าเป็นคนแบบนี้ ได้ยังไงกัน ใบหน้านิ่งเฉย สวมแว่นสายตา แต่พูดจาแบบที่ทำให้เธอ ใจเต้นได้อย่างไม่ทันตั้งตัว

โทรศัพท์มือถือ มีข้อความส่งเข้ามา เธอหยิบขึ้นมาอ่าน แล้วก็ใจเต้นแรงอีกครั้ง

@ผมสัญญาว่าจะให้อังค์ลวนลาม รุ่มร่ามแค่คนเดียว@

@ออกมาทานข้าวเถอะ ถ้าไม่ออกมา ผมเข้าไปอุ้มนะ @

แล้วเธอจะออกไปได้ยังไง