อีกด้านของบ้าน“เตโชพัฒน์”
กึก!
เสียงคลิกแป้นคีย์บอร์ดดังสม่ำเสมอภายในห้องทำงานหรูของเว่ยหลง
แสงไฟสีขาวนวลสะท้อนจากโต๊ะไม้สักขัดมัน พร้อมกับเอกสารกองโตวางเรียงรายอยู่ตรงหน้า
ส่วนในมือของชายหนุ่มถือปากกาหัวทอง ปลายหมึกตวัดลงบนกระดาษอย่างแม่นยำ
ภายนอกหน้าต่าง เสียงฝนพรำตกกระทบกระจกเป็นระยะ ๆ
ทุกอย่างดูนิ่งสงบ จนกระทั่งเสียงเคาะประตูดังขึ้น
“ก๊อก ก๊อก”
“เข้ามาได้”
เสียงทุ้มต่ำเอ่ยเรียบ ๆ ตามแบบของเขา วิน เลขาคนสนิทเปิดประตูเข้ามาด้วยสีหน้ากึ่งลังเล
“คุณเว่ยครับ มีข่าวด่วนครับ…”
เว่ยหลงเงยหน้าขึ้นจากเอกสารทันที
“ว่ามา”
วินกลืนน้ำลายก่อนรายงาน
“พ่อของคุณน้ำหอม… เกิดอุบัติเหตุครับ รถชนกับรถบรรทุกตอนดึก ถูกนำส่งโรงพยาบาลศิริเวชตอนนี้อยู่ในห้องฉุกเฉินครับ”
เสียงฝนข้างนอกเหมือนเงียบลงในชั่วขณะ เว่ยหลงชะงักมือที่กำลังถือปากกาไว้กลางอากาศ ดวงตาคมเข้มแปรเปลี่ยนจากเรียบนิ่งเป็นเยือกเย็น
