บรืนนน..!
เสียงเครื่องยนต์ซูเปอร์คาร์สีดำพุ่งทะยานไปบนถนนสายหลัก
ท่ามกลางการจราจรที่หนาแน่นในเช้าวันอาทิตย์ พร้อมกับเสียงไซเรนจากขบวนตำรวจที่ขับนำอยู่ข้างหน้าดังแทรกเข้ามา
แต่เว่ยหลงกลับเร่งคันเร่งไม่หยุด มือจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดปูด
“น้ำหอม…เธอจะไปทั้งที่พี่ยังไม่ได้พูดคำว่ารักอย่างนั้นเหรอ”
เสียงในใจดังสะท้อนซ้ำไปมาในหัว จนเขาแทบขาดใจ
จากนั้นดวงตาคมกริบเหลือบมองนาฬิกา
11.25 น.
อีกเพียงครึ่งชั่วโมง
เธอก็จะขึ้นเครื่องแล้ว
“วิน โทรไปบอกให้คนในสนามบินเลื่อนเที่ยวบินไว้ก่อน! ไม่ว่าจะต้องจ่ายเท่าไหร่ก็ทำ!”
“ครับคุณเว่ย ผมจะจัดการให้เดี๋ยวนี้ครับ!”
ไม่นานนักรถหรูพุ่งเข้าเขตสนามบินสุวรรณภูมิ เว่ยหลงกระโดดลงจากรถแทบจะทันทีโดยไม่สนเสียงเจ้าหน้าที่ที่พยายามเรียกให้จอด เขาวิ่งฝ่าฝูงชนที่กำลังรอขึ้นเครื่อง เหงื่อไหลท่วมหน้าแต่หัวใจเต้นแรงยิ่งกว่าครั้งไหน ๆ
เสียงกระซิบจากผู้คนดังขึ
