ปาฏิหาริย์ร้ายนายคู่หมั้น2 ปัญหาในชีวิต
1082 คำ
@บ้าน
เมื่อดารินขับรถเข้ามาจอดบริเวณในบ้านของอันวา ก่อนกลับก็หันไปให้กำลังใจเพื่อน
“แกไม่ต้องคิดมากนะอันพวกท่านก็แค่เหนื่อยกับการทำงานก็เลยทะเลาะกันบ้าง”
“ขอบใจมากนะที่รับฟังปัญหาของฉัน”
“เราเป็นเพื่อนกัน ฉันอยู่ข้างแกเสมอนะ”
“ขอบใจแก ฉันไปล่ะ” อันวาเดินลงมาจากรถของดาริน และเดินตรงเข้าไปในบ้านแล้วได้ยินเสียงทะเลาะกันของพ่อแม่ของเธอแบบนี้ทุกวัน “อีกแล้วเหรอเนี่ย”
“คุณเอาเงินไปไหนหมด อย่าบอกนะว่าเอาเงินไปลงกับการพนันหมดแล้ว”
“ผมแค่ไปเล่นเพื่อผ่อนคลายเท่านั้นเอง คุณอย่าพูดมากได้ไหมผมรำคาญ!”
“ผ่อนคลายเหรอคุณกล้าพูดว่าคุณเล่นเพื่อผ่อนคลาย แล้วที่เอาบ้านไปค้ำประกันเพื่อเอาเงินไปใช้หนี้ คุณรู้ไหมตอนนี้บริษัทของเราขาดทุนย่อยยับเราไม่เหลือเงินเลยนะ ไม่เหลืออะไรสักอย่าง”
“แล้วจะทำไมบริษัทก็ของผมบ้านหลังนี้มันก็เป็นเงินของผมที่ผมสร้างขึ้นมา”
“คุณกล้าพูดได้ยังไงว่าของคุณคนเดียว ฉันก็สร้างมากับคุณด้วย”
“…”
“ถ้าคุณยังหาเงินมาใช้หนี้การพนันของคุณไม่หมดนะ ฉันจะหย่ากับคุณ”
“ผมไม่หย่า บอกว่าไม่หย่าก็คือไม่หย่า”
“ถ้าคุณไม่ยอมหย่ากับฉัน ฉันจะฟ้องหย่าฉันไม่ยอมมีสามีที่มีหนี้ติดตัวเป็นร้อยล้านหรอกนะ”
“คุณพูดแบบนี้ได้ยังไงแล้วยัยอันจะอยู่กับใคร”
“ฉันจะให้เงินลูกสักก้อน ไปซื้อคอนโดอยู่ส่วนบ้านหลังนี้ฉันยกให้แล้วก็ขายไปใช้หนี้ให้หมดเลย”
“...”
“ต่อจากนี้เราอย่าติดต่อกันอีก พอกันทีสามีเฮงซวย!” แม่ของเธอทะเลาะกับพ่อเสร็จหันหน้าเดินออกมาจากบ้าน จังหวะนั้นก็หันมาเห็นเธอยืนอยู่ข้างประตูพอดี
“ได้ยินแล้วใช่ไหมฉันกำลังจะหย่ากับพ่อของแก”
“ค่ะ”
“เดี๋ยวฉันโอนเงินให้ดูแลตัวเองด้วย”
“แล้วแม่จะไปไหนคะ”
“ฉันจะไปหาตากับยายของแกที่สวิตเซอร์แลนด์”
“อันอยากไปกับแม่”
“แกไม่ต้องไปหรอกอยู่ที่นี่แหละ แกเรียนอยู่ไม่ใช่เหรอเดี๋ยวว่าง ๆ แม่จะกลับมาหา ดูแลตัวเองด้วย” แม่ของเธอพูดเสร็จก็เดินออกไปหน้าบ้านแล้วขึ้นรถออกไปเลย
อันวาเดินเข้าไปในห้องรับแขกเห็นผู้เป็นพ่อกำลังนั่งก้มหน้าอยู่บนโซฟาด้วยความเครียด
“แม่แกจะหย่ากับฉัน แกได้ยินทุกอย่างเลยใช่ไหม”
“ค่ะ อันได้ยินทุกอย่างแล้ว”
“พ่อขอโทษ”
“คุณพ่อทำแบบนั้นทำไมคะ ไหนคุณพ่อบอกอันว่ารักบริษัทนั่นไง”
“...”
“ทำไมคุณพ่อถึงยอมขายหุ้นบริษัทเพื่อเอาเงินไปเล่นการพนันล่ะคะ”
“แกไม่ต้องรู้หรอก ส่วนเงินแกไม่ต้องคิดมากนะทุกเดือนฉันจะโอนเงินให้แกเหมือนเดิม”
“...”
“ขึ้นไปบนห้องได้แล้ว”
อันวาเดินขึ้นมาบนห้องนอน ตลอดการเดินแต่ละก้าวเธอรู้สึกเหนื่อยจนก้าวขาแทบไม่ออก เหนื่อยกับปัญหาทุกอย่าง
“ทำไมชีวิตฉันถึงเป็นแบบนี้นะ”
รายการเงินเข้า
บัญชี xxx-x-x8465-x จำนวนเงิน1,xxx,xxxบาท วันที่ 20 ก.ย. 25xx เวลา 20.30 น.
ติ๊ง
คุณแม่ : ฉันโอนเงินไปให้แกไว้ใช้ 1ล้านบาทเก็บไว้ดี ๆ อย่าเอาไปให้พ่อแกล่ะ
คุณแม่ : ถ้าเงินใช้ไม่พอก็โทรมาบอก ฉันจะโอนไปให้รักษาตัวเองให้ดี ๆ ดูแลตัวเองด้วย
คุณแม่ : แกออกจากบ้านไปอยู่คอนโดนะ ฉันกำลังหาคอนโดไว้ให้แก เดี๋ยวดูก่อนไว้ไม่เกินพรุ่งนี้ฉันจะส่งที่อยู่คอนโดใหม่ไปให้
อันวา : อันอยากอยู่กับคุณพ่อมากกว่าค่ะ คุณพ่อไม่เหลือใครเลย แม่บ้านก็ทยอยลาออกกันหมด เหลือก็แค่ป้านิ่มกับลุงยุทธ
คุณแม่ : ก็แล้วแต่แก แต่คอนโดที่ฉันซื้อไว้แกก็เก็บเอาไว้เผื่อวันไหนขี้เกียจกลับบ้านก็ค่อยไปพัก
อันวา : ค่ะ
คุณแม่ : read
พอคุยกับคุณแม่เสร็จแล้วเธอก็ถอนหายใจ นอนลงบนเตียงคิดว่าวันนี้เธอถอนหายใจกี่ครั้งแล้วพร้อมกับหลับตาคิดทบทวนปัญหาเรื่องต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตตอนนี้
“เมื่อไรปัญหาในชีวิตฉันมันจะหมดไปนะ”
วันต่อมา...
ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด
อันวาสะดุ้งตื่นขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกที่ตัวเองตั้งไว้เป็นประจำของเวลานี้
“ทำไมมันเหนื่อยจังเลยเพิ่งเริ่มเรียนได้สองวันเอง”
“…”
“รีบไปอาบน้ำดีกว่าเดี๋ยวจะสาย”
หลังจากที่อาบน้ำเสร็จแล้ว อันวาก็มายืนที่หน้าตู้เสื้อผ้าเพื่อหาชุดนักศึกษาที่จะสวมใส่
ครืด ครืด
“ใครโทรมานะ” เธอเดินไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงนอน
“ฮัลโหลว่าไงดาริน”
(วันนี้ให้ฉันไปรับไหม)
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวให้ลุงยุทธไปส่ง”
(โอเค งั้นแค่นี้แหละ)
“จ้า” พอคุยโทรศัพท์กับดารินเสร็จเธอก็จัดการใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย แล้วเดินไปโต๊ะเครื่องแป้งเพื่อแต่งหน้านิดหน่อย เสร็จแล้วก็เดินลงมาชั้นล่างเข้าไปในห้องครัวเห็นป้านิ่มกำลังทำอาหารอยู่
“วันนี้มีอะไรทานคะป้านิ่ม”
“ข้าวต้มหมูสับค่ะคุณหนู จะทานเลยไหมคะป้าจะได้ตักขึ้นโต๊ะเลย”
“เอาก็ได้ค่ะอันหิวมากเลย เมื่อคืนไม่ได้ทานข้าว”
“ทำไมไม่ทานล่ะคะคุณหนู เดี๋ยวจะปวดท้องเอานะคะ”
“เผอิญว่าอันไม่ค่อยหิว แล้วคุณพ่อไปไหนคะทำไมไม่ลงมาทานข้าวเช้า”
“คุณท่านออกไปแต่เช้ามืดแล้วค่ะ เห็นบอกว่าจะรีบเข้าบริษัทไปจัดการเอกสารค่ะ”
“แล้วนี่ลุงยุทธไปส่งใช่ไหมคะ”
“ใช่ค่ะคุณหนู แล้วคุณหนูจะไปเรียนยังไงคะ”
“อันว่าจะให้ลุงยุทธไปส่ง สงสัยจะได้นั่งแท็กซี่ไป”
“ระวังตัวด้วยนะคะ ป้าเป็นห่วง”
“ค่ะ” อันวาพูดคุยกับป้าแม่บ้านเสร็จก็จัดการทานข้าวต้มในถ้วยให้หมดแล้วเดินออกไปรอแท็กซี่เพื่อไปมหาวิทยาลัย
ฝากกดหัวใจ❤️+คอมเมนต์?+เพิ่มเข้าชั้น?ให้เราด้วยนะคะ
- ผู้เขียน
