“ท่าน…. รองแม่ทัพเสิ่นหลง”
“เหตุใดเจ้าทำหน้าเช่นนั้นกันเล่า ข้าเร่งเข้าหลิงโจวมาก็เพื่อมาพบท่านแม่ทัพ แต่เห็นว่ายังไม่กลับมาจากประชุมเช้าในราชสำนักข้าเลยแวะมาหาเจ้าก่อน ดูหน้าเจ้าสิเหตุใดจึงทำท่าตกใจเช่นนั้น มานี่มาข้าจะปลอบใจเจ้า”
“เอ่อ…”
ซิ่วอิงไม่ทันได้ตั้งหลักหรือถอยชายหนุ่มก็เดินเข้ามาสวมกอดนางไม่ต่างจากในวันวานที่เขากอดนางเพื่อปลอบใจในตอนที่นางยังเด็ก แต่ในเวลานี้
“ปล่อยพระชายาของข้าเดี๋ยวนี้!!”
“ท่านอ๋อง!!”
“อะไรนะ…. พระชายางั้นหรือ”
“ผวั๊ะ!!”
“ท่านอ๋องเพคะ โปรดยั้งมือก่อนเพคะ”
หมัดหนัก ๆ ถูกส่งไปให้ผู้ที่บังอาจสวมกอดพระชายาของเขาต่อหน้า ท่านอ๋องและแม่ทัพฟู่พึ่งจะกลับมาถึงจวน
ท่านอ๋องรีบเดินกลับมายังห้องพักแต่กลับพบว่าพระชายายืนคุยอยู่กับชายหนุ่มคนหนึ่งในสวนจึงรีบเดินเข้ามา ไม่คิดว่ายังไม่ทันเดินไปถึง นางก็ถูกผู้อื่นดึงเข้าไปกอด
“พระทัยเย็นก่อนเพคะ”
“นี่เจ้าเข้าข้างมันง
