“อะไรนะเพคะ….กลับหรือเพคะแต่ว่าพระองค์บอกว่าเรายังอยู่อีกสองคืน…”
“ข้าเปลี่ยนแผนการนิดหน่อย เจ้าคงไม่ลืมเรื่องการสืบหาผู้ลักลอบขโมยอาวุธนะ เรื่องนี้สำคัญมาก ไปเร็วเข้าไม่ต้องถามมากแล้ว”
“เอ่อ แต่ว่า…เดี๋ยวสิเพคะ ไปเช่นนี้เลยงั้นหรือเพคะ”
“ใช่เดี๋ยวนี้เลย ไปเช่นนี้แหละเจ้าสวยอยู่แล้วไม่ต้องแต่งมากหรอกน่ารีบไปเถอะเดี๋ยวแดดแรงจะร้อนมากกว่านี้”
“เอ่อ….นี่…จินฝู ข้าฝาก…”
นางไม่ทันได้พูดอะไรแต่จินฝูที่ได้รับคำสั่งจากเสี่ยวหมิงก็รู้แล้วว่าเกิดพายุลูกหึงขึ้นกลางจวนสกุลฟู่และต้องรีบอพยพกลับโดยด่วนนางจึงไม่ถามอะไรและไม่กล้าสบตาของทั้งคู่อีกด้วย ท่านอ๋องรีบพาพระชายามาร่ำลาแม่ทัพฟู่และฮูหยิน
“อะไรนะ กะ…กลับเลยงั้นหรือเพคะ แต่ว่าตาม…”
“กระหม่อมเข้าใจแล้ว ฮูหยินหากเจ้าคิดถึงอิงเอ๋อร์ เอาไว้แวะไปเยี่ยมนางก็ย่อมได้ท่านอ๋องมิทรงห้ามเจ้าหรอก”
“ท่านพ่อกล่าวได้ถูกแล้ว ท่านแม่ครั้งนี้ต้องขออภัยแต่เพราะ
