“ท่านอ๋อง เห็นแก่ไมตรีระหว่างท่านกับท่านราชครู…ได้โปรดยั้งมือด้วยพ่ะย่ะค่ะ เช่นนั้นกระหม่อม…ขอรับโทษแทนนางเองได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”
ฟู่ซิ่วอิงหันไปมองหน้าองครักษ์หนุ่มของเมิ่งลี่ถิง เขาไม่ควรเป็นคนของสกุลเมิ่งเลยจริง ๆ ช่างน่าเสียดายความภักดีนี้ยิ่งนัก
“ท่านองครักษ์ กฎอีกอย่างของสกุลฟู่ก็คือ ผู้ใดทำผิดผู้นั้นรับโทษ จะรับแทนกันหาได้ไม่เพราะนอกจากจะไม่หลาบจำแล้ว ยังจะตามสร้างปัญหาไปทั่วไม่จบสิ้น ถอดเสื้อคลุมนางออก ข้าจะโบยนางด้วยตัวเอง!!”
“อื้อ…อื้อ!!!”
ฟู่ซิ่วอิงเดินมาเมื่อสาวใช้ถอดชุดคลุมเมิ่งลี่ถิงออก แส้ที่ฟาดลงไปที่สะโพกของเมิ่งลี่ถิงที่ร้องออกมาไม่ได้และองครักษ์ที่ได้แต่ทนมองคุณหนูของตนถูกลงโทษโดยมิอาจช่วยได้เป็นภาพที่ดูโหดร้ายยิ่งนัก ซิ่
วอิงไม่ลดแรงมือลงเลยสักนิด ทุกแส้ที่ฟาดลงไปเปี่ยมไปด้วยแรงโกรธแค้นที่มีต่ออีกฝ่ายและครั้งนี้นางจะตีจนกว่าเมิ่งลี่ถิงจะทนไม่ไหว และให้สมกับความวุ่น
