ก๊อก ก๊อก ก๊อก
แม้จะแจ้งเลขาหน้าห้องของศลินไปแล้ว แต่ก่อนเข้าห้องทำงานของศลินเหมือนแพรก็เคาะประตูก่อนจะเข้าไป หญิงสาวกลืนน้ำลายเล็กน้อย ศลินอยู่ในห้องเพียงลำพัง ท่านเงยหน้ามามองเหมือนแพรก่อนจะยิ้มให้เล็กน้อย
“สวัสดีค่ะ พี่แพนให้แพรเอาเอกสารมาให้ค่ะ”
“อ้อ... จริงๆ ซองนั้นเป็นเอสี่ธรรมดา ฉันแค่ขอให้แพนหาเหตุผลให้หนูขึ้นมาหาเท่านั้น รู้สึกว่าเราจะไม่ได้คุยกันนานแล้ว นั่งก่อนสิเหมือนแพร”
ท่านบอกยิ้มๆ ดูท่าทางใจดี แต่เหมือนแพรเกร็งมาก เธอเดินไปนั่งและจับมือของตัวเอง สองมือชื้นเหงื่อแต่กระนั้นก็ยังสบตากับผู้สูงวัยกว่าอย่างนอบน้อม ไม่หลบตา
“ฉันเดาแต่แรกไม่ผิด หนูเป็นตัวจริงของตาแซมจริงๆ”
“แต่เรื่องที่หนูเคยเล่าให้ฟังตอนแรกเป็นเรื่องจริงนะคะ พักหลังมานี้มันมีการเปลี่ยนแปลงไปก็เท่านั้น”
เธอรีบบอก หญิงสาวไม่ลังเลหากศลินจะถาม เธอก็จะเล่าทั้งหมดให้ฟัง ด้วยความจริง เพราะความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย แม
