หลังจากตกลงเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะทำกับข้าวมาให้ ศลินได้ลิ้มลองฝีมือการทำอาหารของตัวเองเหมือนแพรก็เดินกลับแผนก เธออมยิ้มน้อยๆ ในตอนที่ถามศลินว่าท่านชอบกินอะไรท่านตอบกลับมาว่าชอบทานอาหารไทย ทำอะไรก็กินได้หมด เหมือนแพรรู้เลยว่าศรัณย์ได้รับอิทธิพลในด้านการกินมาจากใคร
“น้องแมว” เสียงทักของคนที่เดินสวนกันทำให้เธอหันหน้าไปมองคนตามเสียงเรียกที่ด้านหลังของตัวเอง เพราะไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะทักเธอ แม้ว่าสายตาของเขาจะจ้องเธออยู่ก็ตาม เธอชื่อน้องแมวเสียที่ไหนล่ะ
“พี่ทักน้องนั้นล่ะ น้องโพรไฟล์รูปแมว” กันต์บอกคนที่ทำหน้าเหลอหลา เจ้าตัวถึงบางอ้อทันที
“หมอกันต์ทักแพรหรือคะ” เหมือนแพรจำได้ว่าเคยแนะนำตัวให้กับกันต์รู้จักแล้ว เลยแทนชื่อตัวเองว่าแพร ให้เขาเรียกชื่อมากกว่าเรียกผิดๆ “แต่หมอรู้ได้ยังไงคะว่าเป็นแพร” อุตส่าห์เปลี่ยนรูปโพรไฟล์เป็นรูปแมวแท้ๆ
“พี่ทันเห็นรูปน้องแมว เอ๊ย น้องแพรตอนยังไม่เปลี่ยนโพรไฟล์น
