ช่วงเวลาเลิกงานเหมือนแพรนัดเจอศรัณย์ที่ห้องนั่งเล่นในตึกที่เชื่อมกับที่จอดรถ วันนี้เขานัดเธอไปวิ่งนอกสถานที่อีกเพราะรอบก่อนเหมือนแพรทำได้ไม่ดีนัก เอาแต่โอดครวญว่าวิ่งจริงๆ เหนื่อยกว่าวิ่งบนลู่วิ่งในฟิตเนสมากเขาเลยจะชวนไปวิ่งแล้วค่อยไปหาร้านกินข้าวแถวๆ นั้น ค่อยจะกลับมาส่งเธอ แม้เหมือนแพรจะบ่นว่าเธออยากจะเอาเวลาว่างช่วงเย็นมาทำงานเป็นแอดมินเพจมากกว่า
แต่เขาก็บอกว่าหากได้ออกกำลังกายจะทำให้เขานอนหลับได้ดีมากขึ้น ทำให้เธอยินยอมที่จะใช้เวลากับเขาในเรื่องนี้
เสียงพูดคุยคุ้นหูทำให้เหมือนแพรชะงัก เธอเดินมาอีกทางคนที่นั่งอยู่เลยไม่เห็นว่าเธอเดินมา ที่คุ้นหูนั้นเป็นเพราะเสียงพูดเป็นเสียงของศรัณย์ ส่วนอีกคนที่คุยกับเขาคือเจนิตา
เหมือนแพรหยุดยืนมองอยู่โดยเว้นระยะแต่ก็ได้ยินเสียงชัดเจน
“ขอบใจนะเจนที่ช่วยเรื่องนี้ ถ้าไม่รู้สึกว่าจะมีคนแย่ง น้องอาจจะไม่ยอมบอกคนอื่นว่าเป็นแฟนเรา”
“อือ... ยอมเสียมาดสว
