แม้หลังมื้ออาหารเหมือนแพรจะปฏิเสธน้องๆ ไม่ให้จ่ายเงินให้ แต่น้องๆ รีบแย่งจ่าย บอกพี่สาวคนโตของกลุ่มว่าพวกเธอไม่ได้ขอเงินพ่อแม่ใช้ตั้งแต่เข้าวงการแล้วเพราะว่าหาเงินเองได้ ดังนั้นห้ามเกรงใจ เหมือนแพรเลยยอมๆ พอจะย้ายไปร้านไอศกรีมเพื่อกินของหวานต่อ อิงฟ้าทำท่ายุกยิกเอาแต่ดูมือถือจนเหมือนแพรสังเกตได้
“มีอะไรรึเปล่าอิง”
สายตาสามคู่มองมา อิงฟ้าเลยทำหน้าลำบากใจเล็กน้อยก่อนจะเล่า
“พอดีเพิร์ธมาห้างนี้เหมือนกัน มันรับปากแม่อิงไว้ว่าจะรับอิงกลับด้วย ตอนนี้หมอนั่นบอกว่าออกจากโรงหนังและแยกกับเพื่อนแล้ว อิงกำลังคิดว่าจะชวนเพิร์ธมากินไอติมด้วยหรือขอกลับก่อนดี”
“โธ่ จะต้องกังวลอะไรอิง เพิร์ธมาหาอิงออกบ่อย รู้จักพวกเราดี ชวนมากินด้วยกันสิ ไม่เห็นเป็นไรเลย”
“พี่แพรโอเคหรือเปล่า” อิงฟ้าถามอย่างเกรงใจ
“ทำไมต้องกลัวพี่แพรไม่โอเค หรือว่าหมอนั่นจีบพี่แพรเหรอ” พัดชาเอ่ยถาม
“อ๋อ ช่วงที่เราเอาแต่โดดเรียน หมอ
