ศรัณย์ชอบแบบนี้หรอกหรือ ชุดลายการ์ตูนของเธอมันแย่ตรงไหน
แม้จะบ่นอุบแต่เหมือนแพรก็ยินยอมเดินเข้าร้านกับศรัณย์ คิดว่าพอเดินเข้าไปดูที่นี่อาจจะมีชุดหลายแบบมากขึ้น เธอจะได้เลือกแบบที่ดูเรียบๆ สมใจ
แต่ปรากฏว่า คอนเซ็ปต์ของร้านไม่เคยเปลี่ยน ชุดชั้นในไม่ธรรมดาสักชุด ถ้าให้เธอใส่ทุกวันเป็นปรกติเธอต้องไม่มีวันทำได้แน่
“ไม่เอาอ่ะ ไปร้านอื่นกันเถอะค่ะ”
หญิงสาววางจีสตริงลงแล้วก็ถอนหายใจพรืด เงยหน้าบอกเขาแล้วเดินออกจากร้าน
ศรัณย์ตามมา คว้าแขนเธอเอาไว้ แต่เธอยกแขนออกไม่ให้เขาคว้าได้ เธอจะไม่ยอมเรื่องนี้แน่นอน
“อย่าดื้อ ไหนบอกว่าถ้าหายโกรธจะยอม”
“ก็แบบนั้นใส่ไม่ได้”
“ทำไมจะใส่ไม่ได้ มันไม่เห็นต่างกันเลย ซื้อไว้ใส่แค่ตอนอยู่กับผมก็ได้” ยิ่งเห็นเธอทำหน้าเหมือนสั่งให้ไปตายเขาก็นึกสนุกที่จะได้แกล้ง
“ไม่เอา”
“อย่าดื้อกับผม”
“คุณไม่ทำอะไรหรอก” อยู่ต่อหน้าผู้คนมากมาย เธอทำท่าจะถอดเสื้อคลุมออกเพราะนั
