เติมต้องการบาร์
ศรัณย์เดินเข้ามาหากลุ่มเพื่อนที่โต๊ะประจำ ทุกคนมากันครบโดยได้อย่างอัศจรรย์ทั้งที่เพิ่งนัดกินเหล้ากันเมื่อบ่ายนี้แท้ๆ
“ขอโทษว่ะ ติดธุระ”
“ไม่มีรอยที่คอ ให้อภัยในกิจธุระของเอ็ง” น่านฟ้าจ้องเขาอย่างพิจารณาก่อนจะบอกอย่างสบายอกสบายใจ
“เออ เห็นด้วยกับไอ้น่านก็ได้ ว่าแต่มีอะไรวะ นัดเหมือนตอนรู้ว่าสาวแถวบ้านที่แอบรักมานานมีคู่หมั้นจะแต่งงาน หรือว่าอกหักอีก”
“เปล่า” เขาแค่จะหาเรื่องออกนอกบ้านให้เหมือนแพรได้มีเวลาเก็บของอย่างอิสระ และกลับไปในตอนที่เธอไม่อยู่แล้วเท่านั้น แต่นึกเซ็งๆ โดยไม่มีสาเหตุเลยชวนเพื่อนดื่มแค่นั้น
“เอ็งมีปัญหากับเด็กเอ็งเหรอวะไอ้แซม” กันต์ที่เล่นมือถืออยู่เงยหน้าขึ้นมาถาม ศรัณย์มองหน้ามันงงๆ มันเลยพูดต่อ “ก็เนี่ยรูปโพรไฟล์ในไลน์เปลี่ยน ก่อนนี้เป็นรูปแมวน่ารักๆ ตอนนี้เป็นแมวนอนหงอย มีโฟโต้ชอปหยดน้ำตาไหลจากตาแมวอีกต่างหาก เปลี่ยนไม่นานนี่เอง”
“ก็ไม่มีปัญห
