ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูห้องเบาๆ ทำให้แขนของศรัณย์ที่กำลังจะโอบกอดเหมือนแพรปลอบประโลมใจทั้งตนเองและเธอชะงักงัน เขาหันไปมองบานประตูที่เปิดออกหลังจากถูกเคาะแล้วก็คิดว่าวันนี้เขาคงง่วงมากจนลืมล็อกห้อง
ศลินเดินเข้ามาและมอง สีหน้านิ่งๆ ของท่านทำให้มือเหมือนแพรที่จับมือศรัณย์อยู่เกร็งขึ้นมา เขาพยักหน้าให้เธอลุกขึ้นยืน
“แพร นี่ป้าศลิน เป็นคุณป้าของผม”
เหมือนแพรสบตาของท่าน เธอยกมือไหว้ และทำเหมือนไม่เคยรู้จักมาก่อน เพราะเธอดูเกร็งพอไหว้เสร็จศรัณย์ก็เอื้อมมือมาจับมือเหมือนแพรเอาไว้
“นี่แพร... แฟนผมครับ”
เหมือนแพรหันมามองหน้าเขาด้านข้างตาโต เขาแนะนำแบบนี้ไปเลยหรือ
เธอยังงงและไม่ได้ตกลงอะไรเลย เธอไม่รู้เลยว่าตอนนี้เรื่องจริงเรื่องหลอก ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาที่ทุกอย่างเปลี่ยนมาเป็นแบบนี้ แต่เขากลับแนะนำป้าของเขาว่าเธอเป็นแฟน
“อ้อ... ยินดีที่รู้จักจ้ะ ไว้ว่างๆ แซมพาไปกินข้าวด้วยกันสิ
