ร่างสูงใหญ่นอนทาบทับหายใจหอบกระเส่าอยู่บนร่างบอบบาง จูบแก้มชื้นเหงื่อ เคลื่อนตัวลงมาครอบปากดูดยอดทับทิมเม็ดเล็กไล้ลิ้นหยอกเย้าดูดดึงขึ้นมาจนอีกฝ่ายแอ่นอกตามด้วยความเสียวซ่าน มือเล็กคว้าหมับที่แก่นกายกลางลำตัวของอีกฝ่ายที่ถูกถอดถอนออกมาพาดตัวสิ้นฤทธิ์อ่อนนุ่มอยู่บนหน้าท้อง มือเรียวบีบเคล้นคลึงขยับรูดรึงไปเรื่อย ส่งสายตาวาววับฉ่ำปรืออย่างเอาเรื่อง
"ถ้ายังดูดไม่ปล่อย ภิณจะบีบให้หนอนชมพูตายคามือเลย ชอบทำน้องของภิณเจ็บ" คนตัวเล็กขมขู่เสียงหงุงหงิงทั้งที่ยังหายใจหอบถี่ความเมามายหายไปหมดสิ้น
"นึกว่าหนอนชมพูจะกลัวเหรอ ถ้าไม่ปล่อยมันภิณจะโดยจับกินอีกรอบในไม่ช้านี้" รัณย์ขมวดคิ้วเหลือบตามองหน้าจิ้มลิ้มด้วยความทึ่งที่เธอกล้ามาจับแก่นกายความเป็นชายของเขา เขาตอบกลับน้ำเสียงอู้อี้ทั้งที่ยังคาบเม็ดทับทิมแสนงามอยู่ในปาก
"แน่ใจนะว่าจะไม่ปล่อย" คนตัวเล็กหรี่ตาเรียว เอ่ยปากถามย้ำให้อีกฝ่ายได้ฉุกคิดซะหน่อย
