ตอนที่ 17 เฝ้ารอ

1807 คำ

"โธ่เว้ย!" น้ำเสียงเกรี้ยวกราดดังลั่นด้วยความหงุดหงิดที่ไม่สามารถทำอะไรได้ดังใจ ขณะกำลังฝึกเดินอยู่ที่สนามหน้าบ้าน จนพานเอ็นตะโร เมเบล พยาบาลที่รับหน้าที่ดูแลและทำกายภาพบำบัด ซึ่งคนนี้เป็นคนที่เจ็ดเข้าไปแล้วในระยะเวลาหกเดือนเพราะไม่มีใครทนอารมณ์ของรัณย์ได้สักคน แต่เมเบลดูเหมือนจะมีน้ำอดน้ำทนมากกว่าคนอื่นเพราะเธอรับหน้าที่ดูแลรัณย์มาเกือบสองเดือนแล้ว และเธอยังมีศักดิ์เป็นญาติห่างๆ ของโจเซฟ "ไอ้รัณย์ มึงใจเย็นๆ ดิวะ ของแบบนี้มันต้องใช้เวลา ถ้ามึงอยากหายเป็นปกติมึงก็ต้องอดทน" นิคที่พึ่งก้าวเท้าลงจากรถรีบปรี่เข้าไปช่วยพยุงรัณย์ที่ล้มไปบนพื้นขึ้นมา เขาเอ่ยกับน้องชายที่พยายามฝืนร่างกายตนเองฝึกเดิน และทำกายภาพบำบัดอยู่อย่างนั้นไม่ยอมพัก อาการของรัณย์ดีขึ้นมากและเริ่มที่จะเดินได้บ้าง หากแต่ขยับมากไม่ได้เนื่องจากไม่ได้ใช้กล้ามเนื้อตรงส่วนนี้มานาน ทำให้กล้ามเนื้อตรงส่วนนี้ไม่ค่อยมีแรงเท่าที่ควร ซ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม