บทที่ 13
หลังจากที่ฉันหายสติหลุด ฉันก็เดินเข้ามาอาบน้ำในห้องน้ำอย่างเหม่อลอย สรุปก็ยังไม่ได้สติกลับมาเต็มร้อยนั่นแหละ จนฉันต้องใช้มือตบแก้มตัวเองสองสามทีถึงจะเรียกสติกลับมาได้
“หยุดเหม่อได้แล้วสวย แกจะมาเสียอาการเพราะคำพูดติดเรทของพี่เธียรไม่ได้นะ มันเด็กอนุบาลเกินไป” ใช่ ฉันจะมามัวแต่นึกถึงภาพตอนพี่เธียรก้มลงมาจุ๊บปากแล้วต่อด้วยคำพูดติดเรทพวกนั้นไม่ได้สิ มีสติหน่อย!
ฟังนะ แกควรทำธุระในห้องน้ำของแกให้เสร็จเรียบร้อย แล้วรีบย้ายตัวเองออกไปจากห้องน้ำนี่ซ่ะ
ปึก! แอ๊ด~
หลังจากที่ฉันเอาแต่ทะเลาะกับตัวเองเสร็จฉันก็เดินออกมาจากห้องน้ำ จากนั้นก็รีบเดินไปที่ห้องแต่งตัว เลือกชุดนอนหนึ่งชุดมาใส่ จากนั้นก็เดินออกไปที่เตียงเตรียมจะขึ้นไปนอน แต่แปลกที่ไม่เห็นพี่เธียรนอนอยู่บนเตียง
ปึก!
!!!
“มองหาอะไรอยู่”
ฉันสะดุ้งตกใจที่จู่ ๆ พี่เธียรก็เปิดประตูเข้ามาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ในมือถือกล่องอะไรบางอย่
