บทที่ 15
มันเนิ่นนานกี่นาทีแล้วไม่รู้ที่พี่เธียรกดริมฝีปากตัวเองบนริมฝีปากของฉันไว้ มันเป็นการจูบที่ไม่ได้แทรกลิ้นเข้ามาก็จริงทว่ามันกลับทำให้ฉันร้อนผ่าวไปทั้งตัว ริมฝีปากหนาที่กดจูบหนักๆตอนนี้มันเหมือนใช้ย้ำฉันว่าอย่าคิดลองดีเป็นอันขาด ไม่งั้นบางสิ่งบางอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นจากเขา มันอาจจะได้เห็นในตอนนี้ก็ได้
ซึ่งถ้าให้พูดจริงๆ พี่เธียรในวัยมัธยมตอนนั้นมันก็อีกแบบจริงๆนั่นแหละไม่ได้ดุดันตาดุหน้านิ่งขนาดนี้หรอก แต่เขาในตอนนี้นั้นมันทำให้ฉันไม่กล้าหาญพอที่จะท้าทายจริงๆ
พลั่ก!
หลังจากที่พี่เธียรผละออกจากริมฝีปากของฉันแล้ว ฉันที่หลับตาปี๋ก่อนหน้านี้ก็ค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ ซึ่งภาพที่เห็นตรงหน้าก็ยังคงเป็นอะไรไม่ได้นอกจากคนหน้านิ่งที่จูบฉันเมื่อกี้ยืนจ้องตาฉันอยู่ที่เดิม ฉันที่ไม่กล้าสบตาด้วยเลยต้องเบือนหน้าไปทางอื่นแทน
ใครมันจะไปกล้าสบตาคมดุคู่นั้นให้เสียวสันหลังเล่นละ
“ต่อไปนี้อย่าให้ฉ
