บทที่ 24
วันต่อมา...
"พี่เธียร~ พี่เห็นยางรัดผมของสวยบ้างไหมคะ!" ผมที่นั่งรอเจ้าของเสียงที่ตะโกนออกมาอยู่ข้างนอกต้องลุกขึ้นเดินเข้าไปหาด้วยความสงสัยว่าเธอกำลังหาอะไรอยู่หรือเปล่า เพราะเสียงที่ตะโกนออกมาเมื่อกี้มันได้ยินไม่ชัดเท่าไหร่
คือตอนนี้มันเป็นเวลาแปดโมงเช้าแล้ว ผมกับเจ้าของห้องมีเรียนเช้าพร้อมกันและทุกครั้งที่เรามีเรียนพร้อมกันเราจะเดินทางไปเรียนพร้อมกันตลอด และโดยปกติแล้วคนที่ไม่ชอบไปเรียนสายอย่างเจ้าของห้องที่ผมอาศัยอยู่ตอนนี้ก็มักจะแต่งตัวเสร็จไวด้วย แต่วันนี้แปลกที่เสร็จช้ากว่าปกติทุกวัน บวกกับเมื่อกี้เหมือนเธอตะโกนถามบางอย่างกับผมด้วย
เธอหาอะไรของเธออยู่?
แอ๊ดดด~
ขวับ!
"โอ๊ะ! มาแล้ว คือสวยกำลังหายางรัดผมที่สวยใช้ประจำอยู่ค่ะ ไม่รู้มันหายไปไหน หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอพี่เธียรพอจะเห็นมันบ้างไหมคะ"
ทันทีที่สวยเห็นผมเธอก็ตั้งคำถามกับผมทันที ซึ่งเท่าที่ผมพอจะจับใจความได้ก็คือ เธ
