บทที่ 25
หลายนาทีต่อมา...
หลังจากที่ผมซื้อยางรัดผมเจ้าปัญหาเสร็จผมก็เป็นฝ่ายเดินตามร่างบางที่เดินนำอยู่ข้างหน้าต่อ แต่เธอไม่ได้ห่างกับผมมากหรอก เพราะผมไม่ปล่อยให้เธอเดินไกลจากผมไง เห็นเดินนำโด่งไปไกลหน่อยผมก็รีบเดินไปดึงเสื้อนักศึกษาของเธอให้เดินพร้อมผมแล้ว ก็คนมันเป็นห่วงไหมวะ แต่นี่ก็เล่นเดินฉับ ๆ ไม่สนใจผัวอย่างผมเลย
"เดินช้าๆ หน่อย เดี๋ยวก็สะดุดขาตัวเองล้มหรอก"
"พี่นั่นแหละช่วยก้าวขายาวๆ ให้สมกับขาที่มีหน่อย" แต่ดูยัยนี้เอาเถอะ กลับต่อว่าผมเสียงั้น แต่ผมก็ไม่ได้เถียงอะไรเธอกลับไปหรอก ยกความชนะให้เธอไปครองเลยส่วนผมเดี๋ยวจะทำตามเธอเอง และหลังจากที่ผมทำตามที่เธอว่าไม่นานเราสองคนก็เดินมาถึงร้านที่เธอต้องการซื้อของพอดี ซึ่งแม่งเป็นร้านชุดชั้นในด้วยประเด็น
ผมเลยให้เกียรติเธอด้วยการยืนรอหน้าร้านแทน ไอ้การที่จะเข้าไปด้วยมันก็ได้นั่นแหละ แต่ผมจะกลายเป็นผู้ชายที่ดูหื่นอะดิ ตามเมียแม้กระทั่ง
