บทที่ 5 เต็มปาก
1146 คำ
บทที่ 5
เต็มปาก
กลายเป็นฉันที่ถูกจับมาโยนกลางห้องแทน ส่วนผู้หญิงคนนั้นหนีตายไปเกาะอยู่ใต้โต๊ะ คุณโปรดเขากล้าโชว์เจ้าท่อนเอ็นไม่อายฟ้าดินเลยหรือไง
"คุณใจเย็น ๆ นะ ถ้าเกิดคุณทำอะไรฉันต่อหน้าคนอื่น ฉันอาจจะเป็นโรคซึมเศร้าจนถึงขั้นฆ่าตัวตาย ถ้าฉันตายไปฉันก็จะกลายเป็นผีจะออกมาหาคุณทุกตีสามมันจะทำให้คุณนอนไม่หลับนะ"
"ไอ้ดินเอาปืนมา"
"ฮะ! คุณจะฆ่าฉันเหรอ งั้นเปลี่ยนเป็นข่มขืนฉันแทนได้ไหม"
ไม่ใช่แค่คุณโปรดที่ตกใจแต่ทุกคนในห้องก็ตกใจ เขาถอนหายใจเฮือกแล้วจับฉันเข้ามาในห้องด้านหลัง มันเป็นห้องพัก
คล้าย ๆ ห้องเชือดในหนัง AV ที่ฉันเคยดู ทั้งห้องตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สีแดงตัดกับสีดำ
"คุณจะทำอะไรฉัน!"
"พาเข้ามาในห้องแบบนี้ยังจะถามอีกเหรอ"
"เก็บไอ้นั่นก่อนได้ไหมมันชี้หน้าฉันอยู่ได้ ฉันไม่ชอบให้ใครมาชี้หน้าฉันนะ!"
พอถูกฉันด่าเจ้าท่อนเอ็นของเขาก็เริ่มอ่อนตัวลงจนเหลืออันเท่าหนอนแก้ว ตอนเด็ก ๆ ฉันเคยจับหนอนแก้วมาเลี้ยงโตขึ้นมันก็กลายเป็นผีเสื้อตัวใหญ่
"เธอนี่มัน!"
"โอ๊ยยยย! เจ็บนะ!"
คุณโปรดบีบปากฉันแถมยังทำหน้าตาโมโหที่สายตาของฉันมันดูถูกเจ้าหนอนน้อยของเขา แต่มือของเขายังจับสไลด์หนอนของตัวเองจนมันเริ่มแข็งขึ้นมาอีกครั้ง
เขาจะทำอะไร คิดจะทำอะไรลามกจกเปรตฉันใช่ไหม ฉันพยายามดิ้นหนีแต่ก็ถูกเขาจับท้ายทอยรั้งเข้าหาตัวจนปากของฉันครอบอมหนอนน้อยของเขาที่ตอนนี้มันกลายเป็นงูยักษ์
"อื๊อ!"
"นี่คือบทลงโทษของพวกปากดี ถ้ายังไม่หยุดฉันจะเปลี่ยนจากปากเป็นอย่างอื่นแทน!"
แคก! แคก!
ฉันทั้งไอทั้งจะอาเจียนเพราะเจ้างูยักษ์มันล้วงเข้าไปในลำคอ ของเขามันใหญ่เป็นบ้าแถมยังน่ากลัวอีกต่างหาก คุณโปรดดึงมันออกจากปากแล้วกระชากผมฉันจนใบหน้าฉันหงาย เขาไม่ได้ออกแรงมากคงกลัวว่าฉันจะเจ็บไปมากกว่านี้
"ผู้หญิงแบบเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะมาปากดีและออกคำสั่งฉัน จำไว้นะเพลงเธอมันเป็นแค่ผู้หญิงไม่มีราคาที่พ่อของเธอจับมาโยนให้ราชสีห์อย่างพวกฉัน เจตนาของพ่อเธอคืออยากให้เธอมาเป็นเมียของฉันหรือไม่ก็เป็นเมียของไอ้ปราณ"
"อื๊ออ! ปล่อยฉัน!"
"ถ้าเธอได้เป็นเมียของใครสักคน วันนั้นพ่อของเธอมันก็จะหน้าสลอนกลับมาเรียกร้องค่าเสียหาย บีบบังคับให้พวกฉันลดภาระหนี้สินจนสุดท้ายพวกฉันก็จะสูญเงินก้อนนั้นไปเลย"
"งั้นคุณก็ปล่อยฉันได้แล้ว ทำแบบนี้ไม่กลัวว่าตัวเองจะพลาดพลั้งเอาหนอนน้อยของคุณมาจิ้มฉันหรือไง ถ้าถึงเวลานั้นฉันจะเรียกเงินค่าเสียหายทุกบาททุกสตางค์เลย!"
"นี่เธอไม่คิดกลัวฉันเลยใช่ไหมเพลง!"
"ทำไมฉันต้องกลัวด้วยก็แค่มีปืนมีอำนาจแต่ไม่มีความเป็นคน คนอย่างฉันเกิดมาก็มาแต่ตัวถ้าฉันจะตายฉันก็ตายแต่ตัว คุณเองก็เหมือนกัน ต่อให้มีทรัพย์สินรวยจนล้นฟ้าถ้าหากว่าคุณตายคุณก็เอาอะไรไปไม่ได้เหมือนกัน ไม่มีใครใหญ่ไปกว่าโลงหรอกนะฉันจะบอกให้!"
"หืม!"
อ๊อก! อ๊อก!
บ๊วบ! บ๊วบ~
เจ้าท่อนเอ็นยักษ์นั่นขยับเข้าออกอยู่ในโพรงปากของฉัน แม้ฉันจะตีและดันตัวคุณโปรดแต่ฉันก็สู้แรงเขาไม่ได้ เขายังคงขยับเข้าขยับออกราวกับว่าต้องการสั่งสอนให้ฉันหยุดปาก เลิกปากเสียสักที
ฉันเริ่มหมดแรงที่จะสู้จึงปล่อยให้คุณโปรดทำจนพอใจ สัญชาตญาณมันก็ทำให้ฉันเผลอดูดเจ้าท่อนเอ็นยักษ์ ใช้ปลายลิ้นตวัดเลียตรงส่วนหัวทำให้คุณโปรดเริ่มอ่อนโยนกับฉัน
"อ่า~ ดีมาก~"
มือที่จิกผมฉันเริ่มคลายออกเปลี่ยนเป็นวางมือไว้บนหัว เขาลูบหัวฉันเบา ๆ จนฉันเริ่มเคลิ้มไปกับเขา
"พูดง่าย ๆ ตั้งแต่แรกก็จบ ปากดีอยู่ได้"
เมื่อเจ้าท่อนเอ็นถูกดึงออกจากปากฉันก็รู้สึกเสียดาย เมื่อกี้กำลังจะดูดตรงหัวอยู่เลย สีหน้าคุณโปรดดูเหมือนจะชอบใจที่เห็นฉันมีอาการเสียดายของ เขาจึงจับฉันนอนลงแล้วปีนขึ้นมาคร่อมตัวฉัน ขณะที่เราจูบกันมือของคุณโปรดคืบคลานเข้าไปในเสื้อนักศึกษา
เขาสัมผัสที่เนินนมของฉันแล้วออกแรงบีบเบา ๆ
"อื๊อ~ คุณ~"
"อะไรอีก ถ้าพูดไม่เข้าหูโดนดีนะ!"
"ชะ ช่วยลดหนี้ให้ฉันได้ไหม~"
"___"
"นี่มันครั้งแรกของฉัน ฉันไม่เคยมีอะไรกับใคร ยังโสดและซิงแต่คุณจะลดฉันแค่ 1,500 ไม่ได้นะราคาฉันแพง ปกติถ้าฉันแต่งงานมีครอบครัวค่าสินสอดฉันก็คงไม่ต่ำกว่า 10 ล้าน"
"แพงจัง"
"ไม่แพงเลย ถ้าไม่ติดว่าพ่อฉันถูกผีพนันเข้าสิงฉันก็เป็นคนมีชื่อเสียง ครอบครัวฉันก็ไม่ได้ขี้หมูขี้หมานะ"
"ขึ้นอยู่กับความสามารถของเธอแล้วล่ะว่าจะทำได้แค่ไหน"
ขึ้นอยู่ที่ฉัน แค่เอาเลือดพรหมจรรย์ฉันยังไม่พออีกใช่ไหม ฉันต้องทำยังไงมันถึงจะสาสมและเหมาะสมกับเงินจำนวนมหาศาลนั่น
ฉันหลับตาลงด้วยความเต็มใจ เสียตัวนิดเดียวเท่าที่ศึกษามา ความเจ็บมันแค่ชั่วคราว หลังจากนั้นจะมีแต่ความเสียวซ่านสยิวกิ้ว
คุณโปรดเริ่มถอดเสื้อผ้าของฉัน ฉันลืมตาขึ้นมามองเขาดูอึ้งและตกตะลึงที่ได้เห็นทรวดทรงองค์เอวของฉันเต็มตา แม้ฉันจะยังไม่ได้อาบน้ำก็ตาม
"คุณแน่ใจนะว่าจะเอาหนอนแก้วของคุณใส่เข้ามาในดอกไม้ของฉัน"
"เธอเรียกว่าอะไรนะ?"
"ดอกไม้ไง"
"ไม่ใช่ เธอเรียกลูกชายฉันว่าอะไรนะ"
"อ๋อ... หนอนแก้วไงคุณเคยเห็นไหม หนอนแก้วตัวสีเขียว ๆ น่ะ มันจะอ้วน ๆ อวบ ๆ ตัวน้อย ๆ น่ารัก ๆ"
"ฉันว่าฉันจะอ่อนโยนแล้วนะ ปากแบบนี้ฉันบอกเลยเธอไม่ตายดีแน่เพลง!"
"ว้ายยย! คุณโปรดเดี๋ยวดอกไม้ฉันฉีกคุณจะแหวกอะไรขนาดนั้น~ อ๊าาา~ คุณเลียทำไม อื๊ออ~ คุณโปรด~"
- ผู้เขียน
