บทที่ 22
อย่าไปสนใจ
คำถามของคุณปราณทำให้ฉันต้องเม้มปากตัวเอง สรุปแล้วฉันคิดอะไรกันแน่ คุณปราณกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น โชคดีที่ฉันล็อกกลอนประตูไม่งั้นคนไร้มารยาทอาจจะเปิดพรวดพราดเข้ามา
"ทำไมคุณถามแบบนี้คะ?"
"ฉันน้อยใจนะ บางครั้งเธอก็เหมือนจะให้ความสำคัญกับพี่ชายฉันมากกว่า ทั้ง ๆ ที่ฉันดูแลปกป้องเธอ ไม่ให้ใครเข้ามายุ่งกับเธอ"
"ฉันให้ความสำคัญกับพวกคุณทั้งสองคนเท่ากันค่ะ แต่ฉันแค่รู้สึกไม่ดี ฉันกับอีปันไม่ค่อยถูกกันอยู่แล้ว ตอนแรกมันอยากได้คุณเพราะเห็นว่าคุณกับฉันสนิทกันอยู่ด้วยกันตลอด ตอนนี้เป้าหมายของมันก็คือคุณโปรด"
"ถ้าฉันบอกอะไรเธอ สัญญาได้ไหมว่าเธอจะใจเย็น"
"สัญญาค่ะ"
"เรื่องเมื่อคืนมันเป็นเรื่องภายใน ฉันกับพี่ชายกำลังสงสัยว่าครอบครัวของยัยปันน่าจะเกี่ยวข้องกับบ่อนคู่แข่ง ตอนนี้เธออาจจะมองเห็นว่าธุรกิจสีเทาเรื่องบ่อนกาสิโนเป็นหลักใช่ไหม?"
"ใช่ค่ะ"
"ในความคิดของเธอมาเฟียคืออะไร
