บทที่ 23
ทนไม่ไหว
เช้าวันต่อมาฉันเดินออกมาจากห้องของคุณปราณ เมื่อคืนฉันนอนอยู่กับเขาทั้งคืน ส่วนคุณโปรดหลังจากตะคอกเสียงใส่ประตูเขาก็ไม่มากวนใจฉันอีกเลยจนกระทั่งวันนี้ ฉันตื่นมาบนโต๊ะอาหารนอกจากมีอาหารเช้าของฉันกับคุณปราณก็ยังมีของคุณโปรด แต่เจ้าตัวไม่ยอมมาทานข้าว เอาแต่นั่งกอดอกอยู่ที่โซฟา
คุณปราณเดินลงมาด้านล่างคุณโปรดก็ใช้หางตามอง แถมยังจ้องมองจนคุณปราณเดินมานั่งกับฉัน
"วันนี้มีข้าวต้มกุ้งใส่หมูสับด้วยคุณปราณทานเยอะ ๆ นะคะ เมื่อคืนใช้แรงเยอะไปหน่อยบอกให้พอแล้วก็ไม่ยอม"
"หึ ก็เธอมันน่ารัก ทำไมเมื่อคืนขี้อ้อนจังเลย"
"ก็ปกตินะคะ เวลาอยู่กับคุณปราณฉันก็จะขี้อ้อนแบบนี้ตลอด"
"ตอนยัยนั่นอยู่กับกูก็ขี้อ้อนเหมือนกัน!"
เสียงวิญญาณชั่วร้ายดังมาจากด้านหลัง แต่ฉันกับคุณปราณไม่สนใจ ยังนั่งกอดแขนออดอ้อนกันอยู่เหมือนไม่มีสมาชิกอีกคนนั่งอยู่ด้วย
"เธอนั่นแหละที่ต้องกินเยอะ ๆ ตัวผอมหมดแล้ว"
"ขอบ
