10

1805 คำ

“คุณ...ธารา” เขาเรียกชื่อเธออีกครั้ง ขณะที่ธาราได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อ ใบหน้าแดงแปร๊ดด้วยความอับอาย เธอเห็นเขามีสีหน้าคล้ายกับไม่แน่ใจ รับไม่ได้ หรือไม่ก็คงเป็นรังเกียจสกังก์เหม็นๆ แบบเธอ หญิงสาวสมองขาวโพลนว่างเปล่า “คุณธารา ผมมีเรื่องอยากจะ...” ดูเหมือนเขาจะแน่ใจแล้วละว่าเธอคือคนที่เขาตามหา ชายหนุ่มจึงเก็บ สีหน้าอื่นๆ ของเขาไปหมด อมยิ้มน้อยๆ บนเรียวปากชุ่มฉ่ำอิ่มสวยส่งมาให้เธอ และนั่นก็ทำให้ธาราได้สติ หญิงสาวตัดสินใจหันหลังกลับบ้านไปในทันทีโดยไม่รีรอ! “เดี๋ยวคุณธารา!” ชายหนุ่มตะโกนเรียกเธอเสียงดังลั่น แต่ธาราไม่สนใจ เธอโกยแน่บเข้าบ้าน ก่อนจะขึ้นไปบนห้องนอนปิดประตูเสียงดังปัง จากนั้นก็วิ่งเข้าห้องน้ำ ก่อนจะวิ่งออกมาเพราะว่าลืมหยิบผ้าเช็ดตัวไปด้วย เหม็นๆ...ตอนนี้เธอน่าจะเหมือนสกังก์ที่ตายไปแล้วมาสามชาติ เธอไม่รู้จะทำอย่างไรดีนอกจากอาบน้ำด้วยความอับอาย โดยไม่สนใจแล้วว่าจะไข้กลับหรืออะไร และหวังเพียงว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนั้นเป็นเพียงเพราะเธอตาฝาดเท่านั้น ไม่มีทางที่ อเล็กซานเดอร์ ชาน หยาง เวสลีย์ จะมาอยู่หน้าบ้านและถามหาเธอหรอก! ระยะห่างระหว่างเธอกับเขาเหมือนคนหนึ่งอยู่ดาวเสาร์ อีกคนอยู่ ดาวอังคาร นั่นแหละ ห่างกันมากๆ เหมือนอยู่ดาวเคราะห์คนละดวงเลย ธาราตบหน้าตนเองเบาๆ พลางปลอบใจตัวเองซ้ำไปซ้ำมา “แกตาฝาดธาร แกตาฝาดนั่นแหละ ไม่มีทางที่อเล็กซ์จะมายืนอยู่หน้าบ้านแกหรอก นี่ไม่ใช่ซีรีส์เกาหลี ซูเปอร์สตาร์จะมายืนหน้าบ้านแกได้อย่างไร ฮาๆ ตอนนี้เขาคงอยู่ที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่หน้าบ้านแก” ...... แต่ทว่า...ดูเหมือนธาราจะไม่ได้ตาฝาด หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เธอก็อยู่ในชุดเสื้อยืดโอเวอร์ไซซ์สไตล์เกาหลีสีเหลืองมัสตาร์ดและกางเกงยีนส์ขาสั้นอวดขาขาวเรียว ตัวหอมฟุ้งด้วยกลิ่นของครีมอาบน้ำ เส้นผมของเธอปล่อยยาวประบ่า แต่ผมหน้าม้าใช้ยางมัดลายสตรอว์เบอร์รี่มัดเอาไว้ ธาราเดินกึ่งวิ่งลงมาอย่างรวดเร็วเพื่อตามหามารดาที่คาดว่าคงจะกลับมาแล้วเพราะเธอได้ยินเสียงหัวเราะ แต่พอมาถึงชั้นล่างของบ้าน หญิงสาวก็พบว่านอกจากมารดาแล้วยังมีร่างสูงใหญ่และเต็มไปด้วยออร่าเปล่งประกายจนตาพร่านั่งหัวเราะไปกับแม่ของเธอด้วย “แม่...” เธอเรียกมารดาเสียงเบา อีกฝ่ายเลยหันมาให้ความสนใจเธอทันที “อ้าวธาร ลงมาแล้วเหรอ” แม่กวักมือเรียกเธอยิกๆ ขณะที่ธารายึกยักไม่เข้าไปจนแม่หันมาเอ็ดเธอซ้ำ “เข้ามาสิ แกนะแก เพื่อนมาหาแทนที่จะให้เข้ามาในบ้าน ดันทิ้งเขาไว้ตากแดดหน้าบ้านอย่างนั้น ถ้าแม่ไม่บังเอิญกลับบ้านพอดี เพื่อนแกไม่ตากแดดรอจนแห้งตายเลยเหรอ” แม่ดุเธอแล้วหันไปพูดกับอเล็กซ์เป็นภาษาอังกฤษเป็นเชิงขอโทษขอโพยแทนเธอ ขณะที่ชายหนุ่มมารยาทงามรีบโบกไม้โบกมือแล้วบอกว่าไม่เป็นไรอยู่ตลอดเวลา ธาราเห็นพวกเขาสองคนคุยกันหนุงหนิงดวงตาเป็นประกายแล้วพูดอะไรไม่ออก เธอจะพูดอะไรได้ แค่ตอนนี้พยายามที่จะไม่เป็นลมเธอก็ทำใจได้ยากแล้ว นี่เป็นครั้งที่สามในชีวิตที่เธอได้เห็นเขาใกล้ๆ ถึงเพียงนี้ แน่นอนว่าถึงจะครั้งที่สาม แต่ครั้งที่สองนั่นไม่นับ เธอไม่คิดว่าเป็นเขา ส่วนครั้งแรกนั้นย่อมต้องเป็นตอนที่เธอใช้แต้มบุญทั้งชีวิตได้เป็นหนึ่งในผู้โชคดีจากเมืองไทยไปงาน แฟนมีตติ้งซึ่งมีชาเขียวยี่ห้อหนึ่งเป็นผู้สนับสนุน แน่นอนว่าเธอก็ลงทุนไปเยอะมาก หมดทั้งค่าชาเขียวชนิดกินแล้วแทบจะต้องคลานไปโรงพยาบาล กับค่าดอกไม้ธูปเทียนที่ตระเวนบนพระเก้าวัดอยู่ทุกสัปดาห์ถึงได้บัตรวีไอพีแบบที่ได้จับมือและกอดเขาแน่นๆ พร้อมได้ลายเซ็นที่เธอหวงแหนเป็นอย่างมากประดับผนังห้องนอนในเวลานี้ ตอนนั้นแค่ได้สัมผัสเขาไม่กี่วินาที เธอยังขาสั่นพั่บๆ จะเป็นลม ตอนนี้เขามานั่งต่อหน้าให้เห็นกระทั่งผิวหน้าเนียนละเอียดและใกล้จนแทบจะนับขนตายาวงอนของเขาได้อย่างนี้ เธอจะอยู่เป็นปกติสุขได้อย่างไร “ธาร เพื่อนมาหาทำไมยังมานั่งบื้ออีกล่ะ เขาอุตส่าห์บินมาจากจีนเลยนะ เห็นว่ามีธุระ พอเสร็จงานเลยแวะมาหาแกก่อน” แม่สะกิดเธอยิกๆ ขณะที่ธาราได้แต่ยิ้มแห้งๆ ‘ฮือ...เพื่อนอะไร นี่ว่าที่ลูกเขยของแม่ไงคะ...’ แน่นอนว่าถ้าเป็นปกติเธอจะแย้งแม่ไปอย่างนั้น แต่นี่เป็นเรื่องจริงเลยไม่ได้พูดอะไร แถมความสัมพันธ์ก็กระอักกระอ่วนถึงเพียงนี้ ดูท่าถึงแม่จะเห็น สแตนดี้อเล็กซ์ในห้องนอนของเธอแต่คงจำเขาไม่ได้ ไม่อย่างนั้นแม่คงไม่อยู่เฉยๆ แบบนี้แน่ๆ “ก็...เซอร์ไพรส์ไงแม่ ไม่คิดว่าเขาจะมา” เธอกระซิบตอบกลับ ยังไม่กล้ามองอเล็กซ์ตรงๆ ก่อนหน้านี้เหลือบมองเขานิดเดียวก็เห็นว่าชายหนุ่มยังคงนั่งยิ้มด้วยท่าทีเรียบร้อยและเป็นสุภาพบุรุษอย่างยิ่ง เธอไม่เห็นความไม่พอใจของเขาที่โดนทิ้งเลยแม้แต่น้อย “นี่สารภาพมานะว่าแฟนแกใช่ไหม แอบแชตกับผู้ชายต่างชาติแล้วเขาบุกมาหาถึงบ้านหรือเปล่า” “แม่!” ธาราร้องออกมาเสียงดังกับจินตนาการอันกว้างไกลของแม่ เธอจะเอาเวลาที่ไหนไปแชตกับผู้ชายคนอื่น เธอแชตคุยแต่เรื่องผู้ชายกับสาวๆ ต่างหาก! แม่เธอเลยลุกขึ้นยืน มือหนึ่งดึงเธอขึ้นแล้วหันไปพูดกับอเล็กซ์ที่นั่งเงียบเพราะฟังภาษาไทยที่เธอกับแม่พูดคุยกันไม่ออก แม่หันไปบอกเขาเป็นภาษาอังกฤษว่า “คุณอเล็กซ์ตามยายธารไปเดินเล่นหรือจะนั่งรอที่นี่ก็ได้นะคะ ขอน้าทำกับข้าวก่อน ยังไงอย่าเพิ่งหนีกลับนะ อยู่กินข้าวเย็นด้วยกันที่บ้านนี่แหละ ระหว่างนั้นก็คุยกันไปก่อนแล้วกันเนอะ” พูดจบแม่ก็โบกมือให้เธอ ทิ้งให้เธออยู่กับเขาเพียงลำพัง แล้วจากนั้น อเล็กซานเดอร์ ชาน หยาง เวสลีย์ ก็หันมามองเธอตรงๆ ตัวเป็นๆ แบบไม่ใช่เรื่องโกหกอีกต่อไป ริมฝีปากหยักสวยของเขาส่งยิ้มให้เธออย่างอบอุ่นอ่อนโยน ขณะที่พูดกับเธอเป็นภาษาจีนว่า “ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณตั้งแต่วันนั้นแล้ว แต่คุณกลับหายตัวไป ผมต้องรีบเคลียร์งานกระทั่งว่างถึงได้มาที่นี่” ธาราเบิกตากว้าง การมาอย่างนี้ยิ่งตอกย้ำว่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่สิงคโปร์นั้นเป็นความจริง! “เอ่อ...” ธาราอึกอัก พูดอะไรไม่ออก ขณะที่อเล็กซ์ยื่นมือออกมา แตะหน้าผากเล็กของเธอด้วยปลายนิ้ว ท่วงท่านั้นแสนจะเป็นผู้ดิบผู้ดี ช่างเป็นคุณชายผู้อ่อนโยนเหลือเกิน...หัวใจเธอจะรับไม่ไหวแล้วนะ... “เห็นคุณน้าบอกว่าคุณไม่สบาย อย่ายืนตากลมนานๆ เลย อีกอย่างผมคิดว่าเรื่องที่เราคุยกันน่าจะเป็นความลับสักหน่อย ยังไงไปคุยกันที่ห้องของคุณดีไหมครับธารา” ธาราที่สมองช็อตตายไปตั้งแต่เขาแตะตัวเธอรีบพยักหน้าหงึกๆ อเล็กซ์บอกว่าดีเธอก็ว่าดี “งะ...งั้นตามมาทางนี้เลยค่ะ” หญิงสาวบอกเขาเสียงสั่น ลืมความเหมาะสมไปแล้วว่าไม่ควรพาผู้ชายที่เจอหน้ากันไม่กี่ครั้งขึ้นไปบนห้องนอน ทว่าเมื่อคิดว่าเป็นเขา กลับไม่ได้รู้สึกว่าแปลกหน้าอะไร เขาให้เธอพาขึ้นห้องก็พาไปอย่างง่ายดาย ธาราพยายามจะทำตัวตามปกติ แต่กลับรู้สึกว่าตัวเองแข็งทื่อไปทั้งร่าง ตอนนี้เธอคงเหมือนหุ่นยนต์อย่างไรอย่างนั้นมากกว่าจะเป็นคนแล้ว! “ครับ ธาราเดินนำไปเลย” เขาเอ่ยเสียงนุ่มแล้วเดินตามเธอมา ขณะที่ธาราอดที่จะถามเขาไม่ได้ด้วยความอยากรู้ว่าเขามาปรากฏตัวต่อหน้าเธอทำไม “ว่าแต่ว่า...” เธอเอ่ยเสียงอึกอัก ปรายตามองร่างสูงที่เดินประชิดตามมา นี่เพิ่งรู้สึกว่าบันไดบ้านตัวเองแคบมากๆ ก็คราวนี้ เพราะร่างสูงใหญ่นั้นเหมือนจะอยู่ใกล้เสียจนรู้สึกได้ถึงไออุ่นของเขา “ทำไมคุณถึงมาที่นี่ได้คะ” เธอกลั้นใจถามออกไปในที่สุด และเพราะมัวแต่ก้มหน้างุดๆ กับอก สุดท้ายจึงก้าวพลาดหงายหลัง แล้วหล่นตุ้บไปสู่วงแขนของอเล็กซ์โดยไม่ทัน ตั้งตัว นี่มันฉากในซีรีส์เกาหลี! ละครไทยหลังข่าว! หรือในนิยายแนวน้ำเน่าที่เธอเคยยี้และเบ้ปากใส่อย่างขนลุกมาตลอด! ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้ด้วย! เธอทอดถอนใจกับชีวิตจังหวะซีรีส์เกาหลีนี้ของตัวเองเหลือเกิน... “ระวังครับธารา” เธอได้ยินเสียงเขาดังเหนือศีรษะขณะที่เขาแทบจะโอบกอดเธอเอาไว้ทั้งตัว ธาราตัวเล็กมากเมื่อเทียบกับเขา “สงสัยจะยังไม่หายดี คุณไม่ควรออกแรงมากๆ หรืออาบน้ำอย่างนี้นะครับ ไข้จะกลับเอานะรู้ไหม” เขาพูดเป็นเชิงตำหนิ แต่น้ำเสียงทุ้มนุ่มเซ็กซี่และเต็มไปด้วยความห่วงใยอย่างนั้นทำให้เธอแทบหลั่งน้ำตาด้วยความปลาบปลื้มใจ โถ เจ้าคุณอเล็กซ์ของบ่าว จิตใจช่างอ่อนโยนงดงามเหลือเกิน... “อ๊ะ” หญิงสาวร้องอุทานอย่างตกใจ เมื่อคนตัวสูงกว่าตัดสินใจอุ้มเธอขึ้นมาราวกับเธอเป็นเจ้าหญิง แล้วก้าวขึ้นบันไดต่อไป “ปล่อยธารก็ได้นะคะ ธารเดินเองได้” หญิงสาวรีบประท้วงแต่ไม่กล้าดิ้นมาก นี่ไม่ใช่ซีรีส์เธอไม่กล้าดีดดิ้นหรอก กลัวตกลงไปแล้วเจ็บทั้งสองฝ่าย เธอไม่มีปัญญาชดใช้ความเสียหายหลัง จากนี้ถ้าทำให้เขาบาดเจ็บ “คุณยังไม่สบายอยู่นะ เอาละ บอกผมสิว่าห้องคุณไปทางไหน” ชายหนุ่มปฏิเสธพลางเปลี่ยนคำถาม ธาราจนด้วยคำพูดจึงชี้นิ้วไปทาง ซ้ายแล้วบอกว่า “ห้องนั้นค่ะ”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more