สุภาวดีเดินออกจากบ้าน ไปด้วยสีหน้าที่มีแผนร้าย เหลือเพียงเสียงส้นรองเท้าที่ค่อยๆ เบาลงตามระยะทาง
มาริกามองตาม พลางถอนหายใจเบาๆ
“ยังเหมือนเดิมเลยนะคะ...”
เธอพึมพำกับตัวเอง
🥀
ห้องนอนคีตะ
อลินาขยับตัวเล็กน้อย เมื่อรู้สึกถึงไออุ่นแนบชิดที่อก ร่างบางพลิกตัวช้าๆ ก่อนรู้สึกถึงแรงเต้นสม่ำเสมอของหัวใจที่อยู่ใต้แก้มตัวเอง
ดวงตาเธอลืมขึ้นช้าๆ ภาพแรกที่เห็นคือแผ่นอกเปลือยเปล่า ของคีตะที่อยู่ในอ้อมแขนเธอเอง
“อ๊ะ!”
เสียงเบาแทบไม่พ้นริมฝีปาก อลินารีบผละออกแทบจะในทันที แก้มร้อนผ่าวขึ้นมาทันตา เธอเปิดผ้าห่มดูช่วงล่างของเขาทันที
พรึบ!! ก่อนจะสถบออกมาเบาๆ
"ตกใจหมดเลย! ถอดเสื้อนอนได้ยังไง ดีนะยังใส่กางเกงอยู่"
แต่ยังไม่ทันจะขยับหนีได้พ้น มือใหญ่ของเขาก็โอบรัดเอวเธอไว้แน่น
เสียงทุ้มต่ำแผ่วชิดหู
“กอดผมทั้งคืน... จะไม่ขอบคุณหน่อยเหรอครับ พี่แอล”
น้ำเสียงนั้นทั้งแกล้ง ทั้งอบอุ่นในคราวเดียว
อลิน
