มือของเธอสั่นน้อยๆ ขณะจับปากกา หัวใจเต้นแรงจนแทบกลบเสียงรอบข้าง แต่เมื่อเธอเงยหน้าขึ้น
เห็นสายตาจริงใจของเขา ก็เหมือนทุกอย่างหยุดนิ่ง
"ฉันจะเป็นอนันต์วานิช จริงๆ แล้วใช่ไหม?
เธอสูดลมหายใจลึก ก่อนที่เธอจะเซ็นชื่อลงข้างๆ
“นางสาวอลินา อนันต์วานิช”
เจ้าหน้าที่เก็บเอกสาร ยกยิ้มอ่อนโยน
“เรียบร้อยแล้วค่ะ… ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ”
คีตะหันมามองหญิงสาวข้างกาย ดวงตาเขาเต็มไปด้วยความอบอุ่น เขาเอ่ยเบาๆ
“ตั้งแต่วันนี้… ผมจะดูแลพี่ในฐานะภรรยาอย่างถูกต้องทุกอย่าง”
อลินาก้มหน้า เขินจนพูดไม่ออก แต่ในแววตาที่มองเขากลับมีทั้งความสั่นไหว และมีความสุขที่แผ่วเบา แต่กลับดูเย็นชาลึกๆ ก่อนเธอเอ่ย
"นายเรียนให้จบก่อนเถอะ... ทำเป็นจะมาดูแล ฉันดูแลตัวเองได้"
ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยจากสำนักงานเขต เสียงฝีเท้าของทั้งหกคนดังสม่ำเสมอขณะเดินออกจากอาคาร
คุณแม่มาริกาหันไปมองสามี ก่อนเอ่ยเสียงเบา แฝงความเกรงใจ
“คุณ
