คีตะพาอลินามาจอดรถริมแม่น้ำเจ้าพระยา ไม่ไกลจากบ้านเขาและคลับนัก
ก่อนจะประครองร่างเล็กลงจากรถ เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงต่ำ เย็นแต่แฝงความกังวล
“พี่นี่ใจง่ายเนอะ… ใครพาไปไหนก็ไปหมด”
อลินาเริ่มรู้สึกมึนหัวและเวียนหัวมากขึ้น
“นายว่าอะไรนะ…” เธอพึมพำ เสียงแผ่ว ร่างบางเดินเซไปมา
คีตะรีบประคองเธอทันที
“อ้าวๆ เดินดีๆ ครับ” เขาดุเบาๆ แต่ห่วงใย
“พี่จะดื่มเยอะแบบนี้ไม่ได้… พี่เป็นผู้หญิงนะ ไม่สมกับเป็นหมอเลย ไม่ดูแลตัวเอง”
จังหวะนั้น อลินาเหมือนจะอาเจียน ร่างบางเอื้อมมือมาข้างหน้า
“อึก…อึก…”
คีตะรีบจับเธอแน่น แต่ก็ไม่ทัน… ของเหลวพุ่งเต็มมือเขา
เขาส่ายหัว พร้อมถอนหายใจดัง
“เห้อ… พี่แอล อะไรของพี่เนี่ย เลอะหมดเลย”
อลินาแก้มแดงและเมามาก ร่างกายอ่อนแรงพึ่งพาเขาเต็มที่
คีตะมองเธอด้วยสายตาครุ่นคิด ทั้งห่วง ทั้งหวง… ความรู้สึกที่เขาพยายามเก็บซ่อนเริ่มเผยออกมาโดยไม่รู้ตัว
จังหวะนั้น เสียงมือถือของคี
