อลินานั่งนิ่งอยู่บนปลายเตียง ใจยังเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอเงยหน้ามองเพดานห้องเรียบๆ ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ อย่างครุ่นคิด
ผู้ชายคนนี้… เพิ่งเจอกันแค่สองครั้งเองนะ
แต่ทำไม... ทำไมเขาถึงดู ใส่ใจ ทั้งที่ไม่จำเป็นต้องทำเลยสักนิด น้ำเสียงของเขาแม้จะเรียบเย็น แต่บางครั้งก็แฝงความอ่อนโยนจนน่าประหลาดใจ
อ่อนโยนแบบที่… ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
อลินาเบะปากน้อยๆ ก่อนจะคิดในใจอย่างติดตลก
ช่างเถอะ… ขนาดเรายังเผลอติดใจเขาเลย
แล้วทำไมเขาจะติดใจเราไม่ได้ล่ะ…?
เธอมองเงาสะท้อนตัวเองในกระจก
ริมฝีปากยังมีรอยไวน์จางๆ ดวงตาก็แดงนิดๆ จากฤทธิ์แอลกอฮอล์
แต่ถึงอย่างนั้น… เธอก็ยังมั่นใจ
เราก็ออกจะสวยขนาดนี้… ใช่มั้ยล่ะ อลินา กรระวิทย์?
เธอยิ้มให้ตัวเองในกระจกเล็กน้อย ใจยังเต้นแรงกับความคิดที่ค่อยๆ ชัดเจนขึ้น
ผิดกับเจ้าของเรือนร่างสูงในห้องน้ำ เสียงน้ำไหลกระทบร่างกายอย่างสม่ำเสมอ คีตะยืนหลับ
