“เราควรคุยกัน” ต้องดาวที่กลับมาพร้อมกับตามฟ้า ต้องดาวตั้งใจนั่งลงใกล้ๆไบรอัลแบบเนียนๆ
“คุณพูดกับผมเหรอ” ไบรอัลหันไปทางต้องดาวที่เธอเองก็หันมองเขาอยู่แล้ว ทำให้ใบหน้าคนทั้งสองห่างกันแค่คืบ ลมหายใจเป่ารดกันอย่างไม่ตั้งใจ ไบรอัลเหงื่อแตกทันที กลิ่นกายของเธอยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ไออุ่นจากตัวเธอ ดวงตากลมโตของเธอ
“ค่ะ” เสียงตอบรับเหมือนเดิม เมื่อต้องดาวต้องเรียกกำลังใจของตัวเองออกมาอย่างมาก เพื่อให้แค่ตอบกลับเขาสั้นๆ ด้วยคำพูด เธอต้องยับยั้งชั่งใจอย่างหนักที่จะไม่เอาริมฝีปากของตัวเองไปให้เขาได้ลิ้มลองเป็นครั้งแรกในรอบสี่ปี
“ว่ามาสิ” ต้องดาวกัดปากตัวเองอดไม่ได้ที่จะหมั่นไส้เขา ให้ตายเถอะ! ผู้ชายคนนี้ช่างมารยาสาไถยจริงๆ
“ไม่ใช่ตอนนี้ ต้องหลังจากที่เด็กๆเข้านอนแล้ว” ไบรอัลยักไหล่ ตอนไหนก็ได้สำหรับเขาไม่มีปัญหาอยู่แล้ว
“ค้นหาตัวเอง” ตามฟ้าแทรกเสียงเจื้อแจ้วออกมา ไบรอัลที่ไม่เข้าใจเลิกคิ้
