“พ่อไปติดหนี้เสี่ยขาวน่ะสิ รสเลยต้องไปทำงานใช้หนี้ ตอนแรกน้านิดบังคับให้รสไปทำ แต่รสไม่ไป คนของเสี่ยขาวจะมาฆ่าพ่อ บอกว่าพ่อไปเป็นหนี้ตั้งเยอะ รสเลยไปทำ”
“ตั้งแต่เมื่อไหร่” ปาหนันถามด้วยน้ำเสียงตกใจ รู้สึกเป็นห่วงเพื่อนรักอย่างยิ่งยวด
“เมื่อคืนเอง หนัน... รสไม่อยากทำนะ ที่คาเฟ่ของเสี่ยขาวให้รสแต่งตัวโป๊ๆ ไปเสิร์ฟเครื่องดื่มให้ลูกค้า ลูกค้าก็ชีกอลามก จับโน่นจับนี่ กว่ารสจะเอาตัวรอดได้แทบตาย คืนนี้ไม่รู้จะเจออะไรอีก” รติรสหวาดกลัว ปาหนันได้ฟังก็ถึงกับหน้าเครียด รติรสทันใครเสียที่ไหน เธอคิดว่าเพื่อนสาวอาจจะไม่รอดปากเหยี่ยวปากกาได้นาน ยิ่งคิดก็ยิ่งเป็นกังวล
“ก็ไม่ต้องไปทำเลยรส คืนนี้ไม่ต้องไปทำ”
“แต่หนี้ของพ่อรสล่ะ”
“ใครทำก็ให้คนนั้นใช้สิ ทำไมต้องมาให้รสใช้ล่ะ”
“ไม่ได้หรอกหนัน รสต้องทำ เพราะนั่นพ่อของรสทั้งคน รสกลัวเสี่ยขาวจะส่งคนไปฆ่าพ่อ” รติรสพูดเสียงเศร้า
“ก็บอกว่าป่วยไม่สบายก็ได้ คืน
