เพลิงแค้นเสน่ห์ลวง

ตอบแทน...2

“จะให้ผมใช้เส้นสายของผมรับคุณเข้าทำงานมั้ยล่ะ” ชวกรกล่าวตามจริง และเขาก็จะทำอย่างที่เขาพูด เพราะการที่ให้เธอมาอยู่ใกล้ตัว แผนการของเขาอาจจะสำเร็จง่ายขึ้น

“ไม่ค่ะ อย่าทำแบบนั้นนะคะ ฉันอยากได้งานเพราะความสามารถของฉันจริงๆ” แม้ว่าอยากจะได้งานเพียงใด แต่มัทนาก็จะไม่มีทางใช้ทางลัดโดยเด็ดขาดเพราะเธอจะไร้ซึ่งความภาคภูมิใจ หากเธอได้งานมาด้วยวิธีนี้

“ตามใจนะครับ ถ้าเปลี่ยนใจก็โทรหาผมได้ทุกเมื่อ” ชวกรแสร้งพูด ทั้งที่เขาตั้งใจจะแจ้งให้ฝ่ายบุคคลรับเธอเข้าทำงานแล้ว

“แล้วนี่คุณพักอยู่แถวไหนครับ เดี๋ยวทานเสร็จผมจะได้ไปส่งคุณ” ชวกรอยากเห็นกับตาถึงความเป็นอยู่ของครอบครัวนี้ เขาไม่รู้ว่าจะอยากเห็นไปทำไม ในเมื่อเขาก็พอรู้เรื่องราวของครอบครัวนี้มาจากนักสืบแล้ว

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันเกรงใจ แค่ที่คุณช่วยฉันเมื่อเช้า ฉันก็นับว่าเป็นบุญคุณมากแล้วค่ะ” มัทนาไม่ได้คิดอะไร เธอรู้สึกเกรงใจเขา เพราะคนเพิ่งจะรู้จักกัน แต่เขากลับดีกับเธอเป็นอย่างมาก

“ไม่ต้องเกรงใจหรอก ไหนๆ วันนี้ผมก็ช่วยคุณมาแล้ว งั้นก็ให้ผมช่วยไปส่งคุณให้ถึงบ้านก็แล้วกัน” ชวกรติ๊ต่างขึ้นมาทันที

“อย่าเลยค่ะ ฉันเกรงใจจริงๆ” หญิงสาวไม่ได้รู้ในจุดประสงค์ร้ายของชายหนุ่มสักนิด ภาพที่เขากำลังพยายามแสดงตัวเป็นคนดี มันกำลังทำให้เธอรู้สึกพอใจผู้ชายคนนี้อยู่ไม่น้อย

“ไม่รู้แหล่ะ ยังไงผมก็จะไปส่งคุณ” ชวกรดื้อดึงจะไปส่งหญิงสาวให้ได้

“ถ้าฉันไม่ให้ไปส่งคุณคงจะไม่ยอมใช่มั้ย”

“ฉลาดมาก นี่เพิ่งจะรู้จักกันก็รู้ใจผมซะแล้ว” ชวกรส่งรอยยิ้มเจ้าเสน่ห์ให้กับหญิงสาว ซึ่งเธอไม่รู้เลยว่าทุกอย่างที่เขาทำให้เธอมันเป็นแผนการของของเท่านั้นเอง

“คนอย่างคุณมันอ่านไม่ยากหรอกค่ะ” พอได้ยินประโยคนั้นของหญิงสาว เขาก็อยากจะหัวเราะออกมาเหลือเกิน เธอช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย แต่ก็ดี ยิ่งไม่รู้เรื่องทุกอย่างมันก็ยิ่งง่ายสำหรับเขา

“งั้นก็ดีครับ เพราะถ้าวันนี้ผมไม่ได้ไปส่งคุณผมคงไม่ยอมไปไหนง่ายๆ แน่นอน” ชวกรยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาอยากเห็นบิดาต้องเจ็บปวด ที่เขาทำลายบุตรสาวสุดที่รัก ที่แม้ไม่ได้มีสายเลือดเดียวกันกับตน แต่บิดาของเขากลับรักเธอมากกว่าลูกแท้ๆ อย่างเขาอีก เขาจะรอดูวันที่บิดาของเขาต้องเจ็บอย่างที่เขาเคยเป็น ซึ่งเขามองว่าอีกไม่นานแผนการของเขาต้องสำเร็จอย่างแน่นอน

“ฉันจะยอมตามใจคุณแล้วกันค่ะ เพราะเราคงไม่มีโอกาสได้เจอกันอีก ขอบคุณสำหรับมิตรภาพที่คุณมีให้นะคะ” มัทนารู้สึกดีกับมิตรภาพที่เขามอบให้ เธอจึงยอมให้เขาไปส่ง และเธอก็เชื่อว่าโลกของเธอและเขาไม่มีวันบรรจบกันอย่างแน่นอน เธอกับเขาต่างกับราวฟ้ากับเหว แค่ได้น้ำใจจากเขา วันนี้ก็นับว่าเป็นโชคดีของเธอแล้ว