“พ่อขอโทษนะลูกที่พ่อปล่อยลูกไปวันนั้น พ่อจะไม่แก้ตัวอะไรทั้งนั้น ขอให้ลูกรู้ไว้ว่าพ่อรักลูกเสมอ พ่อไม่เคยลืมลูกเลย” นายชัชวาลย์น้ำตาคลอด้วยความเสียใจ เป็นความสัตย์จริงที่เขาไม่เคยลืมบุตรชาย แต่เพราะสัญญาที่เขาให้ไว้กับคุณเอื้อมเดือน มันทำให้เขาไม่กล้าที่จะติดต่อบุตรชายไป
“อย่ามาโกหกเลยคุณชัชวาลย์ ที่ผมเห็นคุณก็มีครอบครัวที่อบอุ่นดี จนคุณลืมไปแล้วว่ามีผมอยู่บนโลกใบนี้” คำที่หลุดออกมาจากปากของชายหนุ่มยังคงเต็มไปด้วยถ้อยคำแดกดัน ซึ่งนายชัชวาลย์ก็ยอมรับทุกอย่างที่เกิดขึ้น
“ไม่ว่าลูกจะคิดยังไงสิ่งเดียวที่ยังไม่เคยเปลี่ยนไปเลย นั่นก็คือความรู้สึกของพ่อที่มีต่อลูก” นายชัชวาลย์ยังน้ำตาไหล เขาร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย จากสถานการณ์ตรงหน้าเขามั่นใจว่าชวกรไม่มีวันให้อภัยเขาอย่างแน่นอน
“ผมขอไม่เชื่อนะ แต่ที่ผมอยากคุยกับคุณในวันนี้ ผมแค่อยากจะส่งคืนลูกสาวสุดที่รักของคุณ ผมเบื่อเธอแล้ว ยังไงก็ฝากคุณปลอบ
