“ไม่มีใครเจ็บปวดทั้งนั้นแหล่ะ คนเดียวที่ควรเจ็บปวดมันคือคุณ” ชวกรยังไม่ยอมฟังคำเตือนของบิดา ยิ่งเขาเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความทุกข์ใจของบิดา เขายิ่งรู้สึกสาแก่ใจเป็นอย่างมาก
“ไม่ต้องพูดอะไรแล้วแหล่ะค่ะคุณพ่อ ปล่อยเขาไปเถอะ ถ้าจิตใจของเขามันสกปรกขนาดนี้ การตัดคนเลวๆ แบบนี้ออกไปจากชีวิตมันก็ดีสำหรับหนูแล้วค่ะ” มัทนาปาดน้ำตาออกก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาในห้อง แต่ก็ยังคงมีนัยย์ตาที่แดงกล่ำที่บ่งบอกว่าเพิ่งผ่านการร้องไห้มา
เมื่อได้ยินเสียงของหญิงสาว ชายหนุ่มก็รู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก ในขณะที่นายชัชวาลย์ก็เช่นกัน เขารู้ว่ามัทนานั้นรักชวกรมาก การที่ได้ยินเรื่องราวที่ชวกรกล่าวกับเขา มันคงทำให้เธอเสียใจจนแทบร้องไห้ออกมาเป็นสายเลือด แต่ก็นับว่าเป็นโชคดีที่เธอเข้มแข็งอย่างมาก ทำให้เธอกล้าพอที่จะเผชิญหน้ากับชวกรอีกครั้ง
“พี่เขาไม่ใช่คนแบบนี้นะลูกให้อภัยพี่เขาเถอะนะ” นายชัชวาลย์พยายามประนีประนอม เพราะท่าน
