3 ฉันทำได้
1511 คำ
“ไม่ต้องมายุ่ง กูบอกว่ากูเดินเองไงวะ! พวกมึงเป็นใครออกไปให้หมด!”
เสียงทุ้มของวายุดังลั่น เขาพยายามฝืนควบคุมสติที่กำลังเลือนหาย ดวงตาคมเริ่มแดงก่ำมากขึ้น ร่างกายร้อนรุ่มราวกับไฟเผา
“นายสองคนทำอะไร ปล่อยเฮียเดี๋ยวนี้นะ!”
เสียงกร้าวของลิลินดังขึ้นพร้อมกับก้าวเข้าไปตรงหน้าอย่างไม่เกรงกลัว ใบหน้าและแววตาของเธอเต็มไปด้วยอำนาจบังคับ ใช่อำนาจแบบที่เธอเคยใช้ในวันที่ยังเป็นคุณหนูลิลิน
ลูกน้องทั้งสองถึงกับสะดุ้งเฮือกรีบเอ่ย
“คุ คุณหนูลิลิน”
“ฉันถามว่าพวกแกกำลังทำอะไรอยู่”
ลิลินตวาดเสียงเฉียบ ใบหน้าแข็งกร้าวจนอีกฝ่ายทำได้เพียงก้มหน้าลนลาน
“ปะ เปล่าครับ เราแค่เห็นว่าคุณวายุดูท่าทางแปลกๆ ก็เลยกำลังจะช่วยพยุงครับ”
“เฮีย…”
เสียงของลิลินอ่อนลงทันทีที่หันมามองวายุ เขาแทบยืนไม่ไหวแล้ว เสื้อเชิ้ตเปียกชื้นแนบเนื้อเพราะเหงื่อ ใบหน้าคมเต็มไปด้วยความกระวนกระวาย
“ฉันร้อน… อื้อ… ร้อนมาก”
วายุครางต่ำอย่างเจ็บปวด ดวงตาเลื่อนลอยเหมือนคนไม่มีสติ
“เฮียเป็นอะไรคะ เฮีกได้ยินหนูไหมคะ เฮีย!! พวกแกทำอะไรเฮีย”
ลิลินหันขวับกลับไปมองลูกน้องสองคนด้วยสายตาเดือดดาล ก่อนจะรีบก้าวเข้าไปประคองวายุทันที
“เฮียขึ้นไปบนห้องก่อนนะคะ เดี๋ยวหนูพาไปเอง”
"แต่คุณหนูครับ"
"พวกแกสองคนไม่ต้องยุ่ง ถ้าเฮียเป็นอะไรไปพวกแกสองคนตาย"
ร่างบางรับน้ำหนักจากร่างสูงที่แทบจะล้มทับเธออยู่ทุกขณะ ก่อนพาเขาเดินออกจากมุมมืดตรงบันได ดวงตาของเธอจ้องเขม็งไปยังลูกน้องของพ่อทั้งสองคน แววตาที่บอกชัดว่าฉันจับตามองพวกแกอยู่
เสียงส้นรองเท้าของเธอกับวายุดังก้องไปทั่วบันได ในขณะที่ทุกย่างก้าวเหมือนเดินจนแทบไม่ไหว แต่เธอก็ยังพยุงร่างสูงของเขาอยู่อย่างนั้น
ทันทีที่ก้าวเข้าชั้นสาม บาสลูกน้องคนสนิทของวายุมองเห็น เขารีบพุ่งเข้ามาประคองวายุทันที
“เฮียเป็นอะไร ทำไมถึงเป็นแบบนี้ครับ”
“หนูก็ไม่รู้ค่ะ แต่เฮียดูไม่ดีเลยค่ะพี่บาส”
ลิลินพูดพลางขมวดคิ้ว ก้มมองใบหน้าคมคายของวายุที่ชุ่มเหงื่อ ริมฝีปากสั่นระริก ดวงตาแดงก่ำเหมือนโดนอะไรบางอย่าง
“พาเฮียไปที่เตียงก่อน”
บาสตัดสินใจทันที ร่างสูงเกือบทรุดจากความร้อนรุ่มและความอ่อนแรง
“ฮื้อ… ฉันร้อน ร้อนมาก น้ำขอกินน้ำหน่อย”
วายุพึมพำแทบไม่มีเสียง น้ำเสียงนั้นสั่นเครือและร่างกายกระตุกราวกับควบคุมมันไม่ได้
“เฮียครับ”
บาสเอ่ยพลางสังเกตความผิดปกติอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเริ่มดูออกว่าอาการนี้คืออาการของคนกินยาปลุกเซ็กส์เข้าไป
“เฮียกินยาปลุกเซ็กส์เข้าไป”
ลิลินหน้าซีด พยายามกลั้นใจ
“อะไรนะคะ ยาปลุกเซ็กส์งั้นหรอคะ งั้นเราต้องพาเฮียไปหาหมอทันทีค่ะพี่บาส”
ใจเธอเต้นแรงรัวแทบไม่เป็นจังหวะ คิดไปถึงเพียงทางรอดเดียวคือโรงพยาบาล เพราะตอนนี้อาการของวายุดูแย่มาก ความตายดูเหมือนจะอยู่ใกล้แค่เอื้อม
บาสกัดฟันแน่น น้ำตาแห่งความโกรธผุดขึ้นในดวงตา พร้อมกับความรู้สึกผิดที่ไม่สามารถปกป้องผู้เป็นนายได้
“ใครกล้าทำแบบนี้ ใครกันกล้าแตะต้องเจ้าพ่อมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลที่สุดในเมืองนี้”
สายตาของเขาสอดส่องไปยังบาร์ด้านล่าง ห้องประชุมที่เต็มไปด้วยนักธุรกิจและมาเฟีย ต้องมีใครซักคนที่หวังร้ายต่อวายุแน่
ลิลินจ้องมองบาสและวายุด้วยความกังวลใจ ลมหายใจเธอเริ่มสั่นระริก และรู้ทันทีว่าคืนนี้จะไม่ใช่แค่เรื่องงาน แต่มีเรื่องอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย
“พี่บาส พาเฮียไปหาหมอก่อนเถอะค่ะ”
ลิลินเอ่ยเสียงสั่น มือเล็กที่จับวายุเกร็งพลางรีบก้าวถอยหลัง
บาสมองหน้าลิลินเคร่งขรึม
“ไม่ได้ เฮียโดนยาปลุกเซ็กส์เข้าไปแล้ว แล้วตอนนี้ก็ดูเหมือนว่ายากำลังจะออกฤทธิ์แรงด้วย"
ลิลินอ้าปากค้าง ใจเต้นแรงจนแทบหยุดชั่วครู่
"ยะ ยาออกฤทธิ์แรงงั้นหรอคะ"
ร่างกายเธอถอยห่างจากวายุออกไปอีก ความรู้สึกตกใจปะปนกับความหวาดกลัว นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเคยเห็นคนที่โดนยาแบบนี้
“แล้ว… แล้วเราจะทำยังไงดีคะ”
น้ำเสียงเธอสั่นระริก มือสองข้างจับกันไว้แน่น
บาสถอนหายใจหนักพร้อมขมวดคิ้วแน่น
“เฮียต้อง…เอ่อเฮียต้องมีเซ็กส์เท่านั้นถึงจะช่วยได้”
“ตายแล้ว งั้นพี่บาสช่วยเฮียเลยค่ะ หนู…หนูจะออกไปรอข้างนอก”
ลิลินเอ่ยคณะที่สายตาจ้องมองดูใบหน้าของวายุ ที่กำลังทรมานอย่างเห็นได้ชัด
“ไม่ได้! เธอจะบ้าหรอ ฉันเป็นผู้ชาย”
บาสขัดทันที น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเครียด พร้อมความกังวลกลัวว่าผู้เป็นนายจะเป็นอะไรไป
“แต่ว่า ดูเฮียเขาจะไม่ไหวแล้วนะคะพี่บาส พี่รีบช่วยเฮียก่อนเถอะค่ะ ยังไงชีวิตเฮียก็สำคัญกว่าที่จะต้องเลือกว่าผู้หญิงหรือผู้ชายแล้วนะคะ”
ลิลินตะโกนออกมาน้ำเสียงนั้นจริงจัง กลัวว่าเขาจะตายต่อหน้าต่อตาเธอในเวลานี้
วายุตัวกระสับกระส่ายดิ้นไปมา
“อ้าาา…ฉันร้อน อื้อ…”
เขาปลดกระดุมเสื้อที่เหลือเพียงตัวสุดท้ายออก ดวงตาแดงก่ำและเหงื่อเม็ดเล็กๆผุดขึ้นชุ่มใบหน้า
“ลิลิน เธอช่วยเฮียหน่อย เธอช่วยมีเซ็กส์กับเฮียตอนนี้เลยได้ไหม เท่าไรก็ได้ฉันยอมจ่ายให้ไม่อั้น เธออยากได้เงินเท่าไรหรืออยากได้อะไรฉันจัดให้เธอหมด ขอแค่เธอช่วยเฮียคืนนี้”
เสียงบาสตะโกนด้วยความร้อนรน
ลิลินตัวสั่น มือสั่น เธอส่ายหัวปฏิเสธ
“อะไรนะคะ ไม่ค่ะ หนู หนูทำไม่ได้”
หัวใจเต้นรัวมือกำเสื้อแน่น เธอไม่เคยผ่านผู้ชายมาก่อนแม้แต่ครั้งเดียว แล้วจู่ๆจะให้เธอมาช่วยเจ้าพ่อมาเฟียผู้โหดเหี้ยม ที่ใครๆเห็นก็ต้องเกรงกลัว ด้วยทั้งอำนาจและสายตาของเขาพร้อมทั้งปากที่ดุร้ายที่สุด ลิลินเธอไม่สามารถทำแบบนั้นได้จริงๆ
“ฉันขอร้องลิลิน เธออยากได้เงินไม่ใช่เหรอ ช่วยเฮียแล้วฉันรับรองเธอจะได้ค่าตอบแทนอย่างงาม”
บาสพูดเสียงสั่นไม่สนใจว่าเธอจะอายหรือไม่ เพราะตอนนี้เขาเต็มไปด้วยความจำเป็น และความโกรธผสมความเป็นห่วงผู้เป็นนายที่สุด
ลิลินยืนตัวแข็งมือเกร็ง สายตาเหลือบมองวายุที่ทรุดตัวลงบนเตียง เธอรู้ทันทีว่าคืนนี้จะไม่มีทางง่าย และทุกการตัดสินใจอาจส่งผลถึงชีวิตของเขา
“ตะ…แต่หนู”
ลิลินเสียงสั่น พลางจ้องไปที่วายุที่กำลังทรุดตัวบนเตียง ใจเธอเต้นแรงจนแทบไม่เป็นจังหวะ
“ลิลิน เธอจะปล่อยให้เฮียตายไปต่อหน้าต่อตาเธอหรือยังไง”
บาสเอ่ยเสียงจริงจัง ดวงตาเต็มไปด้วยความเว้าวอน ก่อนจะหันไปมองใบหน้าแดงก่ำของผู้เป็นนายที่กำลังทรมานอีกครั้ง
“ก็ได้ค่ะ หนูจะช่วย แต่หนูจะได้ค่าตอบแทนใช่ไหมคะ”
เสียงแผ่วเบาพูดพร้อมกับความคิดที่วิ่งไปถึงค่าเทอม ค่าใช้จ่ายในบ้าน และค่ารักษาพยาบาลของแม่ เงินนี้อาจช่วยให้เธอผ่านวิกฤติทางการเงินในเดือนนี้ได้
บาสพยักหน้าจ้องมองเธออย่างมีความหวัง
“แน่นอนลิลิน เธอจะได้เท่าที่เธอต้องการ”
น้ำเสียงหนักแน่นมั่นใจ ทำให้ลิลินรู้สึกอุ่นใจขึ้นเล็กน้อย แต่ก็ยังเต็มไปด้วยความกังวล
“งั้นตกลงค่ะ หนูจะช่วยเฮีย แต่ขอให้เรื่องนี้เป็นความลับระหว่างเราด้วยนะคะ”
บาสพยักหน้า
“เธอวางใจได้ จะไม่มีใครรู้เรื่องนี้แน่นอน”
ความเงียบปกคลุมห้องนั้น เว้นแต่เสียงหอบเหนื่อยของวายุที่กำลังต่อสู้กับฤทธิ์ยา ลิลินก้าวเข้ามาพร้อมกับรู้ทันทีว่า คืนนี้จะเป็นคืนอาจไม่ใช่เรื่องง่ายแน่ๆ แต่คลั้นจะปล่อยให้เขาตายตรงนี้เธอเองก็ทำไม่ได้
ลิลินก้าวเท้าอย่างช้าๆใกล้ข้างเตียง ดวงตาไม่กล้าสบกับวายุ มือสั่นเล็กน้อยเพราะไม่เคยสัมผัสผู้ชายมาก่อน หัวใจดวงน้อยเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมา มือเล็กของเธอสั่นระริก ลมหายใจตึงเครียดและร้อนรน ขาแทบจะก้าวถอยหลัง แต่ความรับผิดชอบและความจำเป็นทางการเงินที่กดดันเธอ ทำให้ลิลินต้องก้าวเข้ามาอีกก้าว เธอกัดฟันแน่นพร้อมกำมือตัวเองแน่น และพยายามรวบรวมความกล้าไว้ในใจ
“ฉันทำได้ ฉันต้องทำได้”
เธอพูดกับตัวเองเบาๆก่อนจะยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือเขาในวินาทีต่อมา
- ผู้เขียน
