“ว้าย!!”
เสียงหวานร้องหลุดออกมาโดยไม่ทันคิด เมื่อบานประตูห้องน้ำเปิดออก แล้วภาพแรกที่ลิลินเห็นคือวายุ ที่ยืนพิงผนังรออยู่ตรงนั้น ใบหน้าคมสันนั้นเรียบนิ่ง ราวกับน้ำแข็งที่ไม่มีแม้แววอารมณ์
หัวใจดวงน้อยของเธอเต้นโครมครามแทบทะลุออกจากอก ขาแทบก้าวไม่ออกใบหน้าขาวซีดไปหมด
“เฮียมายืนทำอะไรตรงนี้คะ”
ลิลินเอ่ยเสียงสั่น เงยหน้ามองเขาด้วยแววตาตื่นตระหนก
“ฉันก็มายืนรอเธอไง”
เสียงทุ้มต่ำตอบกลับง่ายๆ แต่กลับทำให้บรรยากาศรอบตัวเธอหนักอึ้งขึ้น
“แล้วทำไมต้องมารอตรงนี้ด้วยคะ นี่มันห้องน้ำผู้หญิงนะคะ”
“ห้องน้ำผู้หญิงแล้วไง มีตรงไหนที่บอกว่าผู้ชายห้ามเข้าไหม"
วายุตอบนิ่งดวงตาคมกริบจับจ้องเธอราวกับไม่สนใจโลก
“เฮียคะ ทุกคนมองเฮียกันหมดแล้วเห็นไหม ที่นี่มีแต่ผู้หญิงทั้งนั้นนะคะเฮียมายืนแบบนี้ได้ไง”
เสียงเธอเบาหวิวแต่เต็มไปด้วยความกังวล ใบหน้าสวยหวานแดงระเรื่อทั้งเพราะความอายและความเครียด
“แล้วทำไมฉัน
