“พอแล้วค่ะโอเค หนูจะกลับกับเฮียค่ะ”
ลิลินตัดบททันที รู้ดีว่าถ้าเธอเถียงต่อจะไม่มีทางชนะวายุแน่ๆ แถมยิ่งพูดไปก็พลอยจะทำให้เพื่อนของเธอสงสัยไปมากกว่าเดิมอีก
“หมายถึงกลับกับเฮียน่ะหรือ”
เมยหันไปมองลิลินด้วยสายตาสงสัย
“ใช่…เฮียเขาแค่จะมารับฉัน เพราะเมื่อคืนฉันเอ่อ...ทำความสะอาดห้องให้เฮียยังไม่เสร็จน่ะ แล้วเฮียก็เลยบอกให้ฉันไปทำให้เสร็จเท่านั้นเอง”
ลิลินรีบหาทางออกให้ตัวเอง โกหกออกไปอย่างร้อนรน ขณะที่วายุยังคงยืนนิ่ง ฟังคำแก้ตัวของเธอด้วยสายตาเย็นเฉียบ
“ถึงขนาดต้องมารับเลยหรอแก”
บี๋ถามเสียงเบาที่สุด แต่เสียงนั้นยังดังพอให้วายุได้ยิน
วายุยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย รอฟังคำอธิบายต่อจากลิลิน
“ชะ…ใช่นะสิแกเอ่อ…ใช่ไหมคะ เฮีย”
ลิลินหันไปมองวายุด้วยดวงตากว้าง ราวกับบังคับให้เขาตอบตามที่เธอพูด
“……”
วายุยังคงนิ่งไม่เอ่ยคำตอบใดๆออกมา
“ใช่ไหมคะ เฮีย”
ลิลินถามซ้ำด้วยน้ำเสียงร้อนรน พร้อมทำตาโ
