“คนบ้า”
เสียงพึมพำลอดไรฟันจากริมฝีปากบาง มือเล็กกำผ้าห่มไว้แน่นราวกับเป็นเกาะป้องกันที่ดีที่สุด
“ปากดี เดี๋ยวก็โดนอีกหรอก”
เสียงทุ้มเข้มดังขึ้นจากทางด้านหลัง ทำให้หัวใจเธอเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ลิลินรีบพยุงตัวลุกขึ้น ดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาปิดร่างกายเปลือยเปล่าไว้ ก่อนหันไปทางเจ้าของเสียงที่ยังทอดกายอย่างไม่ทุกข์ร้อนบนเตียงกว้าง
“วะ…ว้าย!!!”
เธอเผลอร้องลั่น รีบหลับตาลงแทบจะทันที ภาพที่เห็นทำให้เลือดแล่นวูบไปทั่วใบหน้า ความเป็นชายของเขายังคงแข็งเกร็งกระตุกอยู่ตรงนั้นอย่างน่าอับอาย
“เป็นอะไร ร้องทำไมอีก ฉันหยุดกระแทกเธอไปนานแล้วนะลองวี๊ดวาดอยู่ได้”
น้ำเสียงเย้ยหยันดังขึ้นอย่างไม่ใส่ใจ
'คนอะไรหน้าด้านชะมัด' ลิลินสบถอยู่ในใจกำผ้าห่มแน่นยิ่งกว่าเดิม
“ปะ…ปิดไว้หน่อยเถอะ น่าเกลียด!”
เสียงสั่นเครือหลุดออกมาโดยไม่ตั้งใจ แก้มสองข้างร้อนวูบวาบพร้อมกับแดงระเรื่อขึ้นด้วยความเขินอาย
มุมปากหยักยก
