Episode 02 บังเอิญ
701 คำ
Episode 02 บังเอิญ
หลังจากที่ทำงานที่ร้านประจำเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ถึงเวลาที่เธอต้องย้ายไปทำงานอีกที่หนึ่งซึ่งเป็นบาร์หรูถึงแม้จะเป็นงานที่ค่อนข้างคัดหน้าตาและความสามารถ แต่เพราะใบหน้าที่อ่อนหวาน และภาษาอังกฤษที่คล่องแคล่วทำให้เธอสามารถผ่านการสัมภาษณ์ที่นี่ได้อย่างง่ายดาย
“สวัสดีค่ะทุกคน” มะลิที่นับว่าเป็นเด็กที่อายุน้อยที่สุดในที่นี้เอ่ยทักทายคนอื่นด้วยความอ่อนน้อมเหมือนทุกวัน
“มาแล้วเหรอมะลิน้อยของพี่” ด้วยความอ่อนหวาน และกิริยามารยาทของเธอทำให้ทุกคนเอ็นดูเธอเหมือนน้องเล็กคนหนึ่ง
“ค่า” มะลิหันไปด้วยรอยยิ้มสดใส “หนูไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะคะ” เธอบอกก่อนจะเดินแยกไปที่ห้องพักพนักงานเพื่อเปลี่ยนยูนิฟอร์มให้เรียบร้อยเตรียมพร้อมกับการเริ่มงานในอีกไม่ช้านี้
คนตัวเล็กวิ่งวุ่นเดินถือแก้วเครื่องดื่มวิ่งเสิร์ฟไปยังโต๊ะนู้นทีโต๊ะนั้นทีตามออร์เดอร์ที่ได้รับ แต่ถึงงานจะหนักและเหนื่อยแค่ไหนสิ่งที่ได้จากผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้ก็มีเพียงรอยยิ้มหวานที่ส่งออกมาจากใจเท่านั้น เพราะเธอเชื่อว่ารอยยิ้มจะช่วยให้อะไรๆ ดีขึ้น
“เครื่องดื่มได้แล้วค่า ขอให้สนุกนะคะ” มือเรียววางเครื่องดื่มลงบนโต๊ะพร้อมกับคำพูดหวานตามสเต็ปที่ทำเป็นประจำ
“ห้องน้ำไปทางไหนคะ”
“ห้องน้ำเดินตรงไปเลี้ยวขวาค่ะ” มะลิเงยหน้าขึ้นไปตอบผู้หญิงที่คาดว่าน่าจะเป็นลูกค้าด้วยรอยยิ้มสดใส ก่อนจะขมวดปมคิ้วเล็กน้อยเมื่อรู้สึกคุ้นหน้าเธอจนกระทั่งเหลือบไปเห็นผู้ชายที่นั่งข้างๆ เธอถึงได้รู้ว่าผู้หญิงคนนี้คือคนเดียวกับที่ควงเสี่ยมาที่ร้านเสื้อเมื่อตอนกลางวัน
ดวงตากลมโตที่ประดับด้วยแพขนตางอนยาวเผลอสบเข้ากับแววตาราบเรียบของเสี่ยที่นั่งอยู่ข้างผู้หญิงโดยไม่รู้ตัว ทันทีที่รู้ตัวเธอก็รีบเก็บถาดแล้วเดินแยกออกไปทำหน้าที่เธอที่โต๊ะอื่นทันที เพื่อกลบเกลื่อนอาการประหม่าของตัวเองที่เผลอไปสบตากับเขาก่อนหน้านี้
ทางด้านของเสี่ยที่มีสาวสวยควงอยู่ข้างกายกลับไม่ได้สนใจคู่ควงของตัวเองเลย สายตายังคงจับจ้องไปตามการเคลื่อนไหวของเด็กเสิร์ฟสาวหน้าตาแสนหวานที่เคยเจอมาก่อนหน้านี้ที่ร้านเสื้อผ้าเมื่อตอนกลางวัน นั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกแปลกใจที่ได้เจอเธอหลายๆ ครั้งในวันเดียวกัน เดิมทีแววตาและรอยยิ้มแรกที่เขาได้เห็นที่ร้านก็ทำให้เขาสนใจในตัวเธอเป็นพิเศษอยู่แล้ว
“เสี่ยมองอะไรเหรอคะ” หญิงสาวเอียงคอถามเมื่อเห็นราชสิงห์ หรือเสี่ยสิงห์ที่หลายคนรู้จักมองจ้องไปยังทิศทางหนึ่ง
“มองเรื่องบังเอิญน่ะ” ราชสิงห์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ในมือกระดกแก้วเหล้าขึ้นจิบราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“เรื่องบังเอิญอะไรเหรอคะ เจอคนรู้จักเหรอ” หญิงสาวยังคงเอ่ยถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น เพราะเมื่อเธอมองไปตามสายตาที่เขามองไป สิ่งที่โดดเด่นอยู่ตรงจุดนั้นคงมีเพียงพนักงานเสิร์ฟสาวสวยอย่างมะลิที่เคลื่อนไหวตัวอยู่
เธอไม่ต้องการตกกระป๋องเพียงเพราะเด็กเสิร์ฟคนนั้น เนื่องจากราชสิงห์เป็นคนที่สามารถให้เงินเธอใช้ได้อย่างสุขสบาย หากเธอพลาดโอกาสจากเขาไปคงไม่สามารถหาเสี่ยเลี้ยงที่เปย์ได้ทุกอย่างแบบเขาได้ง่ายๆ
“เธอจะรู้ไปทำไม?”
“เมย์กลัวว่าเสี่ยจะเห็นผู้หญิงคนอื่นแล้วเขี่ยเมย์ทิ้งสิคะ” หญิงสาวซบใบหน้าลงบนบ่าแกร่งด้วยท่าทางออดอ้อน
“แล้วเรื่องนั้นเธอไม่ได้รู้อยู่ก่อนแล้วรึไง ว่าวันหนึ่งก็จะมีคนมาแทนที่ที่เธอนั่งอยู่” ราชสิงห์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่ายใจ ทำให้หญิงสาวเงียบไปเพื่อทบทวนการกระทำของตัวเองว่าเผลอทำตัวน่ารำคาญไปหรือไม่
- ผู้เขียน
