ปั้น Talk
“มึงแน่ใจนะไอ้ปั้น...ว่าไอ้รินยังไม่ได้ออกไป” ไอ้ปุณณ์ถาม เพราะข้อความสุดท้ายท่าทางมันโกรธฉิบหาย
“ยัง...กูวิ่งตามมาแล้วก็หายไป ต้องหลบอยู่ไหนสักที” ผมว่า
“มึงไปด่าอะไรมันอีก...มันยิ่งเป็นคนง่าย ๆ อยู่” ไอ้ปัณณ์ว่า แล้วพาให้ผมสงสัยด้วย ง่ายยังไงวะ
“ง่ายอะไร” ผมถามกลับ
“ขี้งอนง่าย ขี้หงุดหงิดง่าย ขี้โมโหง่าย”
เออ...อันนี้เห็นด้วย นับวันอารมณ์ของไอ้รินยิ่งแปรปรวน เหมือนคนวัยทองไม่มีผิด
“เออ...หามันก่อนแล้วกัน เดี๋ยวกูคุยเอง” ผมว่าแล้วก็พากันเดินหาแถวใต้ตึกคณะ ไม่รู้ไปอุดอยู่รูไหน หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ นี่ก็เย็นแล้วด้วย
“มึงไปทำอะไรให้มันโกรธ” ปัณณ์ถาม
“ก็ให้คอนเทกดาวเด็กภาคเคมี”
“เหี้ย!” มันด่าผมแล้วผมก็สงสัย จะด่าทำไม
“กูผิดอะไรก็เพื่อนไอ้รินมันน่ารักดี...เป็นมึงก็ต้องให้”
“เบื่อ...คุยกับควาย!” ไอ้ปัณณ์ด่าผมแล้วก็เดินแยกไป ทิ้งให้ผมเดินหามันอย่างเดียวดายกว่าครึ่งชั่วโมง แต
