“เดี๋ยวมึงจูบกันแล้ว...จูบกัน...จูบที่ไหน...ยังไง”
เฮ้อ...อยากตายวะ...แม่งเอ้ย...ไม่เคยอายเพื่อนเท่านี้มาก่อน
ฉันนอนในห้องโดยที่ไอ้สองตัวนั่นออกไปนั่งเล่นเกมกันข้างนอกจนได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามา กับหน้าเรียบเฉยที่ฉันยอมรับว่าอ่านมันไม่ออก
ไม่รู้จริง ๆ มันคิดอะไรกับฉันกันแน่
“กินข้าว”
ฉันพยักหน้าลุกขึ้นแล้วมันก็อุ้มฉันไปนั่งกินข้าวในครัวพร้อมกันสี่คน ส่วนไอ้สองแฝดนั่นก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เก่งจนกระทั่งไอ้ปัณณ์เริ่มปั่น
“คืนนี้กูเฝ้าไอ้รินเอง มึงเฝ้ามาสองคืนแล้วนี่ กลับไปนอนห้องมึงได้แล้ว”
“กูจะเฝ้าเอง” ไอ้ปั้นเสียงแข็งแบบไม่กลัวพิรุธห่าเหวอะไรเลย มันต้องการจะเปิดเหรอ หรือมันแค่อยากกินฉันเงียบ ๆ วะ ฉันเดาอารมณ์มันไม่ออกจริง ๆ
“ทำไมต้องหงุดหงิดด้วย กูก็แค่อยากเฝ้าเพื่อนกู” ไอ้ปัณณ์รวนใส่ แต่ฉันเห็นหน้าไอ้ปั้นเหมือนอยากจะล้มโต๊ะให้ได้
“พวกมึงไม่ต้องเฝ้า กูอยู่คนเดียวได้”
“ไม่ไ
