หมู่บ้านทับฟ้า เป็นหมูบ้านที่อยู่บนดอยทับฟ้า ที่นี่อยู่บนเขาที่สูงชัน มีประชากรอยู่ปรมาณยี่สิบหลังคาเรือน ทุกคนที่นี่ไม่แสวงหาความเจริญ อยู่กับธรรมชาติ และใช้ชีวิตตามอารยธรรมแบบดั้งเดิม เหมือนย้อนไปกว่าห้าสิบปีที่แล้ว อัญญามองทุกคนที่มายืนรอรับอีธานด้วยรอยยิ้ม แววตาที่ทุคนมองมาที่อีธาน มันเต็มไปด้วยความศรัทธา ความรัก และเชื่อมันในตัวอีธาน
โดยเฉพาะไซโก ผู้ใหญ่บ้านของที่นี่ ที่มาต้องรับอีธาน แล้วก็พาชาวบ้านมาช่วยลำเลียงของลงจากรถ ด้วยความแข็งขัน ทุกคนที่นี่รักและเคารพอีธานเป็นอย่างมาก เพราะเขาคือผู้ให้ ให้โดยไม่หวังผลตอบแทนเลย ความรักที่บริสุทธิ์เช่นนี้ มันคงจะหาไม่ได้จากสังคมเมืองที่เขาและเธอจากมา
“ผู้ใหญ่ จัดการแบ่งสันปันส่วนเหมือนทุกครั้งได้เลยนะ ไม่ต้องรอผม” อีธานบอกไซโกตอนที่ทุกคนกำลังลำเลียงของลงจากรถ
“ขอบคุณคุณอีธาน แล้วก็คุณ...” ผู้ใหญ่ไซโกเอ่ยออกมาด้วยภาษาไทยสำเนียงชาวดอย พร้อมกั
