“ไม่ล่ะ ปล่อยฉันเถอะค่ะ” อัญญาไม่กล้ามองตาเขา เธอพยายามตอบเขาอีกครั้งด้วยเสียงที่สั่นเครือ
“ถ้าไม่กล้าสบตาผม ผมจะถือว่าคุณสมยอมนะ” อีธานเอ่ยออกมาเสียงพร่า ถึงไม่สมยอม ตอนนี้เขาก็ปล่อยเธอยากแล้ว เขาอยากจะเข้าไปเผชิญความคับแน่นของหญิงสาวอีกครั้ง เพราะมันยังติดตรึงอยู่ในห้วงคำนึงของเขามากระทั่งถึงตอนนี้
“จะบ้าเหรอ” อัญญาเถียงเสียงสั่น
“ไม่บ้าล่ะ ถ้าไม่กล้ามองตา งั้นผมก็จะไปต่อแล้วนะ” อีธานเอ่ยออกพร้อมกับก้มหน้าลงมาใกล้ๆ หญิงสาวจนได้ยินเสียงลมหายใจของเขา
“อย่าค่ะ” เสียงอย่างที่มันบางเบาราวกับปุยนุ่นไม่ได้ทำให้เขาหยุดแต่อย่างใด ร่างสูงไม่สนใจเสียงห้ามนั้น เขาส่งใบหน้าคมสันลงมาคลอเคลียที่ซอกคอขาวของหญิงสาว ก่อนที่จะเริ่มลูบไล้ไปทั่วทั้งร่างด้วยมือหนาของตนเอง
ส่วนอัญญานั้น แม้ว่าปากจะห้ามเขาอยู่ แต่ใจไปกับเขาตั้งนานแล้ว แค่เพียงเขาลูบไล้เท่านั้น ความร้อนวูบวาบก็แผ่นซ่านไปทั่วทั้งร่างอีกครั้ง
