หลังจากที่เธอส่งคุณแม่เข้านอนเรียบร้อย ห่มผ้าเสร็จสรรพ คะนิ้งเองก็เตรียมตัวนอนพักเตียงที่อยู่ไม่ห่างกันมากนัก ตอนนี้เธอรับหน้าที่ดูแลคุณแม่ของปะป๊า ทั้งอาหารการกินและคอยช่วยทำกายภาพบำบัด เธอเรียนรู้ทุกอย่างด้วยความตั้งใจเต็มเปี่ยม
“เอ๊ะ”
จู่ ๆ เธอก็นึกขึ้นได้ เธอลืมโทรศัพท์มือถือไว้ที่ไหนสักที่ หลังจากที่โทรส่งข่าวโมเดลที่ตามหาเธอให้วุ่น พอรู้ว่าเธอสบายดีและปรับความเข้าใจกันได้ก็บ่นอุบ บ่นว่าตัวเองจะไปเลือกกินอาหารเม็ดยี่ห้อนั่นบ้างนี่บ้าง เธอเองก็ได้แต่ยิ้มเก้อ ก็ตอนนั้นทะเลาะกันบ้านแทบแตก เพื่อนก็เข้าช่วยสุดกำลัง สรุปดีกับผัว? จบข่าว...
เธอเดินออกมายังไม่ถึงห้องครัวด้วยซ้ำ ทว่ากลับรู้สึกเยือกเย็นแปลก ๆ ขนกายต่างลุกซู่ขึ้นมา นี่เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว ไฟในบ้านไม่ได้เปิดจนครบทุกดวง ทำให้แสงสว่างไม่มากพอจะเห็นทุกอย่างชัดถนัดตา
ทว่าเธอกับเจอเข้ากับบางสิ่ง!
“อุ้ย! ป๊ามายืนอะไรตรงนี้คะ
