เช้าวันถัดมา…
เจ้าของร่างหนานั่งจิบกาแฟอยู่บนเก้าอี้ข้างสระว่ายน้ำหลังบ้าน ซึ่งเป็นกิจวัตรประจำวันของเขาเวลากลับมาอยู่ที่บ้านหลังนี้ ไม่นานนักเขาก็จะออกกำลังกาย วิดพื้นเสร็จก็ว่ายน้ำต่อ เขาชอบออกกำลังกายจึงทำให้ยังคงหุ่นและใบหน้าไม่ต่างจากหนุ่มวัยสามสิบต้น ๆ
“ป๊าขา~ หนูหิวน้ำ”
เจ้าของเสียงหวานเอ่ยอยู่ด้านหลังเขา ก่อนที่เธอจะเข้ามาโอบกอดรอบคอแกร่งอย่างคนออดอ้อน เธอคงเพิ่งจะตื่นนอนสินะ แต่ก็นับว่าเก่งมากกว่าเมื่อก่อนแล้วนี่ โดนไปขนาดนั้นแล้วยังลุกมาตั้งแต่เช้าขนาดนี้ได้
“หนูหิวก็กินได้เลยค่ะ”
เขาไม่ลังเลที่จะตกลงเลยสักนิด แค่น้ำเอง เขาไม่ขี้เหนียวกับเธอแน่นอน
“จริงเหรอคะ?”
“ก็จริงสิคะ แค่น้ำเอง หนูคอแห้งใช่ไหม กินเถอะ” เขาว่าพลันพยักพเยิดหน้าไปยังแก้วน้ำที่วางอยู่ตรงหน้า เขาเตรียมมาไว้เผื่อเวลาดื่มกาแฟเสร็จก็จะได้ดื่มน้ำล้างปากน่ะ
“งั้นหนูไม่เกรงใจแล้วนะคะ” คะนิ้งยิ้มมุมปาก เธอเดินอ้
