“ออกไปจากหัวฉันซักที !!!”
เกือบเที่ยงคืนแล้วที่พริ้มยังนอนไม่หลับ พลิกกลับไปกลับมารอบที่100เห็นจะได้ หลับตาลงทีไรยังคิดเห็นแต่ปริ้นซ์กับเนยหอมสวีทกัน ทั้งที่ความจริงไม่เกี่ยวกับเธอซักนิด
“ฮึ่ย!!ตามมาหลอกมาหลอนอยู่ได้ อยากพลอดรักกันก็พลอดไปสิ ”
ตึก ตึก ตึก
เมื่อความหงุดหงิดถึงขีดสุด เธอลุกจากเตียงแล้วเดินไปที่ตู้เย็น หยิบเบียร์ออกมาแล้วเปิดออกดื่ม
ป๊อก!!!
อึก อึก อึก
“อ่าาาาาา ชื่นใจ แบบนี้ค่อยยังชั่ว”
เธอกระดกเบียร์ดื่มครั้งเดียวเกือบหมดกระป๋อง มันช่วยผ่อนคลายไม่ให้เธอคิดถึงเรื่องของปริ้นซ์กับเนยหวานได้ ปกติมันก็ไม่ควรคิดแต่แรกด้วยซ้ำ กระป๋องที่1ที่2ที่3และที่4-5ผ่านไป
“ฮึ!!คิดว่าฉันจะสนใจเหรอ อึก!!นายคิดผิด ฉันอ่าาาา ไม่เคยมีนายในหัวสักกะนิด ไอ้คนบ้า พูดก็ไม่เพราะ ปากก็เสีย อึก!!”
เธอนั่งคุยกับตัวเองอยู่นาน พร้อมตาที่ปรือปรอยเต็มที ด้วยที่ว่าเมาและดึกมากแล้ว เธอจึงผลอยหลับไปบ
