“พอแล้วปกป้องฉันจะอ้วก”
ผ้าแพรเบือนหน้าหนีช้อนโจ๊ก
“เอานี่ยา”
เขาส่งยาแก้ปวดลดไข้ให้เธอ ก่อนจะเดินไปหยิบอุปกรณ์มาล้างแผลให้
“โอ้ย!!เบาสิ!!”
ผ้าแพรหน้านิ่ว เมื่อหมอทำแผลจำเป็นทำเธอเจ็บ
“เบาแล้วเนี่ย ”
เขาเองก็คิ้วขมวดเหมือนกัน เกิดมาเคยทำอะไรแบบนี้ให้ใครที่ไหนกัน เขาทำแผลให้เธออย่างตั้งใจถึงจะไม่เคยทำก็เหอะ เสร็จแล้วก็ล้างไม้ล้างมือขึ้นมาบนเตียง แล้วแตะที่หน้าผากเธอเบาๆ
“ตัวไม่ร้อนเท่าไหร่แล้ว ที่หลังก็อย่าดื้อเข้าใจมั้ย”
“ดื้อไม่ดื้อนายก็โกรธอยู่ดี ฉันไม่เคยทำอะไรถูกใจนายหรอก”
ผ้าแพรนอนพลิกตัวหนีเขาไปอีกทาง
“หันหน้ามานี่ ก็บอกแล้วไงว่าเธอเป็นของฉัน เธอห้ามไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่นฉันหวง”
เขาจับร่างเล็กพลิกตัวมาหา แล้วจับเธอให้นอนหนุนแขน ท่อนแขนแกร่งโอบเอวเล็กเอาไว้ เธอสับสนไปหมดแล้ว ที่เขาทำแบบนี้แค่หวงของงั้นเหรอ
ฟ้อด!! ฟ้อด!!
“นี่นายมาหอมฉันทำไม”
คิ้วเรียวขมวดมุ่น วันนี้สงส
